Raslantı [Yuri]

Dikizleme (10. bölüm)

[bence bir tebriki hak ediyorum. Baksanıza yeni bölüm atmışım. (bravo enerjik kadına bravo) Neyse önceden de dediğim gibi pc sıfırlandığı için sizi bu kadar beklettim ve 500+ okunmayı hayal dahi etmiyordum çok teşekkürler. Yazar-chan bu hikaye hakkında çok gururlu!!! Bu arada okuyan herkes lütfen sadece sağ üsteki yıldıza basıp oy versin. O oylar gerçekten iyi bir moral kaynağı. Hepinize teşekkürler!!!]

Ai: Oh merhaba.

Sakura: Neden keyfin bu kadar kaçık?

Ai: Önemli bir şey değil.

Sakura: Emin misin bana anlatabilirsin?

Ai: *onu hafifçe öper ve ardından hüzünlü bir gülümseme yapar* iyiyim dedim ya bu kadar kafana takmana gerek yok.

Sakura: *utanır* h-ha anladım tamam öyleyse. Ama senin kucağına oturmak istiyorum. İzin var mı?

Ai: Tabii.

Sakura: *onun kucağına oturur* bakalım büyümeden ne kadar dayanacak?

**onlar konuşurken Yuma halen Fuji ile uğraşmaktadır**

Yuma: Geçekten Fuji. Böyle yapma, madem hatalı olduğunu düşünüyorsun evine gidip özür dile falan yani.

Fuji: Ama Yuma anlamıyorsun işte. Bunu yapmak için kendimi fazla kötü hissediyorum.

Yuma: E o zaman suçluluk duymaya devam et Fuji. Ama unutma yarın ara tatile gireceğiz ve ara tatilde Ai kesinlikle seni düşünecek ve unutma kararı alacak. Bunun olmaması için sadece evine git ve özür dile seni affeder zaten. (kabul et artık aq.)

Fuji: Haklısın yarın karne alacağız. O zaman bunu okul çıkışına kadar düşünüp karar vereceğim Yuma.

Yuma: En azından öğle yemeğine kadar düşün?

Fuji: Ah peki peki.

Yuma: Güzel. (sonunda.)

**zil çalar.**

**ikisi birden** "baybay"

Yuma: *içinden* o aptal velet biraz daha zorlasaydı delirecektim. Aranızı bozmak için elimden geleni yapıyorum ne diye yapışıyorsunuz birbirinize anlamıyorum... Uhg her neyse bu kadar aptal olması işime gelir.

**onlar ayrılmadan önce Ai ve Sakura**

Ai: *kızarmış* Sakura in artık zil çalacak.

Sakura: *kendini ona doğru ittirir* pes et.

Ai: *sesli bir şekilde nefes verir* işi büyültme de in artık.

Sakura: *ona yaklaşır* o zaman hadi dersi asalım.

Ai: *duraksar* (belki de sadece umursamamalıyım...) *gülümser* hadi o zaman.

Sakura: *anlık olarak Ai'nin kararına şaşırır ve ardından iner. Elini uzatır*

**Ai'nin o uzatılan eli tutması ile birlikte çantalarını alıp okuldan çıkmaları bir olur. Hızla uzaklaşırlar. Onlar gider, ders başlar. Ders boyu sadece napması gerektiğini düşünen fuji sonunda kararını alır. Ve dersin bitmesiyle çıkıştaki Yuma'ya yetişir.**

Fuji: *nefes nefese* şükürler olsun... sana yetiştim. Kararımı aldım!

Yuma: Sakin ol. Kararın ne?

Fuji: *derince nefes alır* şu an onun evine gidip özür dileyeceğim!

Yuma: Afferim kızıma! Hadi git göreyim seni.

Fuji: *heyecanlı bir şekilde başıyla onaylar ve Ai'nin evinin yolunu tutar* Ai-sama beni affedecek ve eskisi gibi mutlu olacağız hehehehe *neşeli*

**yaklaşık 5 dakikalık bir yürüyüşün ardından Ai'nin evine varır. Tam kapıyı çalacakken kapının açık olduğunu görür. Evin içine girdiğindeyse evin içini yoğun bir koku kapladığını ve alt katta kimse bulunmadığını görür. Birkaç ses duymasıyla birlikte üst kata çıkmaya başlar. Ancak merdivendeki her basamakla içindeki kötü his artıyor, duyduğu sesler artıyor ve koku yoğunlaşıyordur. Ai'nin odasına yaklaştığındaysa kokunun oradan geldiğini fark eder. Odanın kapısından içeri baktığındaysa Ai ve Sakura'nın seviştiğini görür. Sakura sürekli inliyor ve "Ai daha hızlı" diye bağırıyordur. Bu görüntü karşısında kendini tutamadı ve olduğu yere çıkartır. Ai ve Sakura kapıya bakar. Fuji onlara bakıyordur**

Ai: *tısmış* Fuji?!

Sakura: HA!

Ai: *yataktan kalkıp yandaki şortu giyer* fuji senin ne işin var burada?!

Fuji: *ağızını siler* ben üzgünüm. *koşarak aşağıya iner*

Ai: D-dur bir dakika bekle! *peşinden koşar*

**Fuji onu dinlemez ve Ai'nin "özür dilerim" bağırışlarına aldırmaz ve sadece koşar. Ai onu dinlemediğini fark edince sadece onun arkasına bakmadan koşuşunu izler. Gözden kaybolunca usulca içeri girer, kapıyı kapatır ve Sakura'nın yanına çıkar. Hala olayın şokunda olan Sakura sorar: **

Sakura: Ne oluyor? En son zevkin doruklarındaydık. Daha seni boşaltamamıştım bile... NALET OLASI YEŞİL SAÇLI VELET! UHGGG! *sinirli*

Ai: Sakin ol. Muhtemelen kötü bir niyeti yoktu.

Sakura: HALA ONU MU SAVUNUYORSUN SEN?! YETER ARTIK!

Ai: SAKİN OL DEDİM SANA! *nefes alır* bende gerildim o yüzden sakin ol.

Sakura: *sakinler* tamam özür dilerim. Bir anda o veledi görünce sinirlendim.

Ai: *yatağa oturur*

Sakura: Eh o zaman devam etmemizde bir sakınca yok? *Ai'nin geriye yaslanmasını sağlar ve onun kucağına oturup onu öpmeye başlar*

Ai: (bunu yapmak istemiyorum çekil üstümden...) *umursamaz*

Sakura: Hala iddeamız geçerli mi?

Ai: Hm?

Sakura: *yavaş yavaş geri çıkar* hani seni boşaltamayacağımı söylediğin ve bunun üzerine rekabete girdiğimiz iddea.

Ai: *gülümser* beni asla boşaltamazsın Sakura. (çünkü bunu yapcabilecek tek kişi f-) hmmhm *şaşırır* napıyorsun lan

Sakura: *umursamaz ve yapmaya devam eder*

Ai: Bu iğrenç şeyi yapmak zorunda değilsin.

Sakura: Kafasını çeker* ama yüzüme boşalmanı istiyorum. Lütfen izin ver~

Ai: *onu alta alır* (belki de tekrar boş vermeliyim?) beni gerçekten boşaltmak istiyorsan onu yapmana gerek yok. *bacaklarını omuzuna kaldırır*

[aki: buradaki söz at kafasına bir protestodur. Bunu okuyorsan, artık (lan) Kim Dan yalamasın.]

Sakura: *kızarır* ahh~ beni nasıl iyi hissettireceğini çok iyi biliyorsun. Şimdi lütfen içime gir~~ *yalvaran gözler*

Ai: *şaşırır ve kızarır* (b-bu tatlıydı?! Sakura mı bana tatlı ve hoş göründü? Belki de ona şans vermek iyi bir karardı...) o zaman işimizi tamamlayalım. *öper ve ardından içine girer*