V. krajobraz v.2

1 0 0
                                    


patrzę przez okno

mijam spalone pola


pełno na nich

popiołu i ognia


duże hałdy niczego

z zamartym życiem


wyblakłe słońce

zadymione niebo


siedzę na gruzach

wsłuchując się w ryk syren


moich myśli nie zajmuje nic

cisza i strach

Kącik poetyckiOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz