Dün gece gruptaki mesajlaşmamızdan sonra telefonu kapatıp yatmıştım. Camdan içeri vuran güneş ışıklarıyla uyandığımda sabah olduğunu gördüm. Bir an geç kaldığımı sandığım için paniklemiş olsam da tatil olduğunu hatırladım ve tekrar yattım.
Ne kadar uykum olsa da hiç bir türlü uyuyamamış ve daha çok sıkılmıştım. En sonunda kalkmaya karar verdim. Baş ucumda ki komodinin üzerinde duran telefonu elime aldım ve saate baktım saat 08.25 di. Normalde tatil günlerinde bu saatte kalkmam imkansızdı. Nasıl olduğunu anlayamasam da hemen kalkıp elimi yüzümü yıkadım ve pijamalarımı çıkarttım tabi bunları sessizce yaptım.
Cinayet olayları artık olmuyordu. Artık insanlar bunlara dayanarak sokaklara çıkmaya başlamış, herkesin şüphesi yavaş yavaş geçmeye başlamıştı. Annem artık düzeliyordu. Evde istediğimiz gibi konuşabilir ve gülebilirdik yani normale dönüyorduk.
Tatildi ama hiç öyle gelmiyordu. Bir şeyler yapmak ve yapmamak arasında kalmıştım. Gruba mesaj yazmak istiyordum ama Aybora'nın bana kırılmış olmasından ve bunu belli etmesinden korkuyordum.
Daha tanışalı 1 hafta kadar olmuştu ama çok kısa sürede çok yakın olmuştuk. Bu tuhaftı. Gerçek anlamda tuhaf. Telefonumu elime aldım ve grubu açtım. Dünden beri kimse gruba girmemişti ve kimse çevrimiçi değildi. Yazmayı düşündüm ama tereddüt etmiştim. Dün ki yanlış anlaşılma sonrası ne yapacağımı bilemesemde en azından günaydın bile yazabilirdim.
Siz: Günaydın.
Kelimelerin efendisi çevrimiçi.
Kelimelerin efendisi:Günooo
nasılsınız bakalımm.
Siz:İyiyim sanırım. Bugün bir cinayet olmazsa daha iyi olacağım.
Kelimelerin efendisi:Neden iyisin sanırım? Neden net değil iyi olman?
Siz: Bilmiyorum ki. İçimde bir his var. Sanki her an bir şey olacakmış ve bu benimle çok alakalıymış gibi.
Kelimelerin efendisi:Senin galiba için sıkılmış. En iyisi kaaalkk ve kendine gelll. Cinayet falan da olmaz ayrıca. Daha önceden birilerine olmuş ve bitmiş. Belki de katil kaçtı bile. Güvendesin merak etme.
Siz:Off. Haklısın galiba ya içim de dışım da ayrı sıkılıyor. Ne yapacağımı bilemedim.
Kelimelerin efendisi:Valla ben sabahtan akşama kadar yatıyorum. Seni bilmem ama aşırı iyi bişey be.
Aslında biraz daha uyumayı bende isterdim ama ne düşünceler çıkıyordu aklımdan, ne de şüpheler.
A: Günaydın arkadaşlar.
Kelimelerin efendisi: Günaydın Ay ışığımmm.
A: Ay ışığım ne olm. Işık mıyım ben.
Kelimelerin efendisi: Sen bana yeşillerinle bakınca etrafa ışık saçıyorsun. Daha ne olsun be.
Rüzgarın iltifatları Aybora'nın hoşuna gitmese de benim çok hoşuma gitmişti. Rüzgar gerçekten kafa yapıma çok uyuyordu. Bu çok iyi bir şeydi. Çünkü daha kolay anlaşabiliyor ve eğlenebiliyorduk. Ama anlayana. Aybora bu durumdan pek de haz etmese de yinede seviyordu Rüzgarı.
Siz:Veeee kelimelerin efendisinden yeni kelimeler. Ay ışığım söndmshsnsh
Kelimelerin efendisi:Yapıyoruz bu sporu bebeğim ;)
Bebeğim? İlk defa bir erkekten böyle şeyler duyunca, hele ki bu rüzgar olunca aslında olağan dışı olmayan şeyleri garipsemiş olabilirim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bilinmeyen Hayatlar
Teen Fictionİnsanlar böyledir. Siz ne kadar belli ederseniz edin, kimse sizi anlamaz.
