Aman efendim aman. Kimler gelmiş, yeni sayfamızı açmış? Hoş geldin güzelim. Burası artık yeni bir evren. Çokça heyecanlıyım. Sende buradasaysan başlamamıza engel bir durumumuz yok.
Al bu da çiçeğin. Hoş geldiğin için.. 💐
Gerçi en büyük engeli wattpad bize yaptı ama neyse. Özgür günlerde görüşmek nasip olsun.
Buraya şöyle başlama tarihimizi alalım.
🤍
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1. Bölüm
Zamanın olağanüstü hızlı geçtiği bir döneme şahitlik ettiniz mi hiç? Geçmez dediğimiz zaman nasıl da akıp gidiyordu değil mi? Ben hep ilkokul sıralarında kalırız, uzun olan ilk teneffüste on bir elli oyunu oynarız zannetmiştim. En hızlı koşan ben olurum, ders zili çalana kadar da yakalanmayacağım sanırdım. Lise de aşık olur, aşk acısı çekerim hatta bazen sessizce aşkımdan ağlarım diye düşünürdüm. Üniversite de artık ciddi bir ilişki yaşayıp okul bittikten sonra evlenir minik bir kızım olur diye hayal ederdim.
Buhar oldu, el ele tutuşup gitti hayallerim benden. Yanıma yöreme bile uğramadı hiçbiri.
Hürriyet Mahallesiydi burası..
Çocukluğum sokaklarında, kendim gibi bir sürü akranımın olduğu bir ortamda geçmişti. Kavimler göçü gibi toplu halde okula gider toplu gelirdik. Züleyha, Hilal, Gülhan, Şule ve ben. Bir de Züleyha'nın abisi Barış, benim abim Fatih, Gülhan'ın abimlerle yaşıt Zeynep ablası vardı.
Küçükken o kadar eğlenirdik ki.. Kalabalık olduğumuz için gece yarısına kadar oynardık, annemler terlikle kovalayarak eve sokardı bizi.
Güzel günlerdi. Güzel olan her şey eskideydi zaten. Büyümüştük. Canım arkadaşlarım Züleyha ve Gülhan üniversiteden beri görüştükleri kişilerle nişanlıydı. Hilal iki yıl önce evlenmişti hatta tombul bir bebeği bile vardı. Şule'yi de Fatih abime istemeye gidecektik bir hafta sonra. Şule eskiden abime abi derdi ama aralarında kıvılcım hiçbirimiz anlamadan harlanmış netice de evlilik kararı alınmıştı.
Büyümüştük ciddi ciddi. Ben dışında herkes hayata öyle adapteydi ki.. 26 yaşında olmak garip geliyordu mesela bana. Eve her gün görücü geliyordu. Annem kızımın isteyeni çok diye anlamsız bir mutlulukla sağda solda komşularla konuşuyordu. İlk zamanlar gelenlere okulum bitmesine rağmen kızım daha okuyor diyen babam bile artık biriyle görüşmemi istiyordu. Yaşım gelmişti onlara göre. Türkçe öğretmeniydim. Üstelik iki yıldır çalıştığım kpss sınavının puanı yüksek gelse bile mülakatta elendiğim için atanamamıştım da. Aileme göre kendim için gerekli uğraşı vermiştim, hayırlı olanı bekleyip artık bir yuva kurmam gerekiyordu. Mahalledeki tek bekar kız benmişim uygun olan benimde ailemize yaraşır biriyle yaşamımı birleştirmekmiş. Ses etmiyordum ama istemiyorum da.
