Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2. Bölüm
Hayatımızın belli anları vardır ve onlar her birimiz için çok kıymetlidir. İşte tam da o günlerden birindeyiz. Fatih abime, canım arkadaşım Şule'yi istemeye gidecektik bugün. Ben iki arada bir derede hem kendi evimize hem de Şule'nin evine yardım ediyordum. Hem erkek hem kız tarafı olmak öyle çokta kolay değildi doğrusu.
"Ay Gökra, saçımın önlerini biraz daha mı dalgalandırsaydık ki? Biraz soluk duruyor."
"Gerek yok bence ya." Şule'nin saçlarının buklesini elimle düzeltirken şöyle içten bir maşallah çekmeyi de ihmal etmemiştim. Canım abim acaba nasıl bir sevap işlemişti bu güzel kadın ailemize gelin geliyordu. "Daha fazla dalga verirsek kalıp kalıp durur. Çok güzelsin böyle."
Şule'nin annesi Fadime teyze yanımıza bir uğrayıp çıkıyor arada dolu gözleriyle kızına bakıyordu. Şule tek evladıydı onun. Üzerine titrerdi hep.
Fadime teyze ellerini önünde birleştirip kapı ya yaslandı.
"Gökra, sizinkiler kaç gibi gelir ki?" sesindeki mutlulukla karışık hüzne gülümsedim. Üzüleceksek eğer böyle şeylere üzülelimdi zaten.
"Valla tam bende bilmiyorum ama daha akşama var. Haber ederim ben size. Bende eve geçip onlarla geleceğim çünkü."
Fadime teyze salondan çıktığında makyaj masasından kalkıp yatağının üstüne oturdu Şule. Gözleri mi dolmuştu kuzumun.
"Ohooo." dedim gülerek. "Güzelim daha dur. Hemen alıp gitmeyeceğiz seni. İsteyeceğiz o kadar."
"Orası öyle de ne bileyim Gökra. İnsan bir garip hissediyor. Ama haklısın sulu göz olmaya gerek yok şimdi. Ama yine de anneme bakmayacağım, ağlayasım geliyor sonra."
Haline gülümsememle kolumdan çekip yanına oturttu beni.
"Gül sen gül. Abini aldım sayılır. Bilirsin ne derler. Abim damat oluyor sırada bana geliyor. Baba evinden salya sümük çıkarken evin yeni kızı olarak çok güleceğim sana."
Burukça gülümsedim olduğum yerde. Ama canımı sıkmak istemiyordum bugün. Tek istediğim sorunsuz bir isteme, güzel bir düğün ve onların sonsuza dek mutlu olmalarıydı. Bencillik edip bu güzel günde dermansız derdime üzülmeyecektim.
