Examining Honesty (Tulisa Dutch fanfiction)

(5) Londonse Zwerver!

Ik kan nu niks, geen muziek luisteren, geen internet, maar vooral: IK KAN MIJN OUDERS NIET BEREIKEN! Ik moet nu zien te overleven van ongeveer 8 pond, ik moet nog zien te eten en een slaapplek. Ik zak door de grond en voel me een waardeloze zak stront. Mn ouders zullen binnekort wel bezorgt zijn als ik niet thuis kom, niet wetende dat ik een londonse zwerver ben, bij de gedachte alleen al heb ik nergens zin in. Ik probeer mijn hoofd leeg te maken en te slapen, maar zonder succes. Normaal deed ik muziek in om rustig te worden maar met een lege telefoon valt er weinig te luisteren. Na nog heel wat uren piekeren en oplossingen verzinnen ben ik in slaap gevallen....

Ik wordt s'nachts ineens wakker en ik merk dat er iets met mn spullen is. Als ik mn ogen open doe zie ik twee mannen wegrennen met beide iets in hun handen. Dan zie ik dat mn reiskoffer helemaal overhoop is gehaald en dat er alleen nog een paar onderbroeken in liggen. Mijn rugzak is bijna leeg en dan realiseer ik me dat die twee er dus vandoor zijn met mijn kleren. "Fack!" is het enige wat uit mn mond komt. Ik leg mn hoofd weer op de grond. De tranen rollen over mn wangen. Ik heb nu echt niks meer, echt niks. Een half lege rugzak en een koffer met twee paar onderbroeken. Ik ga hier binnenkort dood als ik er niks aan doe. En als ik doodga, ben ik nog eerder weg dan mn ouders, zelfs nog eerder dan mijn grootouders, en dat is pas echt naar. Ik besluit dat het weinig zin heeft om nog erachteraan te gaan n besluit om alles wat nog in de koffer zit eruit te halen en in de tas te proppen. Dan loop ik een stukje naar en voor mij veilige plek om te overnachten. In een parkeergarage op een afgelegen plek. Ik ga op de keiharde betonnen vloer liggen met een dikke traan. Ik vind een gevallen flesje met water. Ik maak de dop open en ik neem een paar slokken. De rest bewaar ik in mijn binnenvak van mn jas. Ik besluit om mijn rugzak te gebruiken als kussen, om zejer te weten dat ik wel wakker moet worden als ik weer beroofd wordt. Ik kijk nog even naar de auto's die er nog staan. En dan val ik in slaap.

We zijn ondertussen 3 dagen verder. Een groot deel van mn spullen zijn gestolen, ik heb alleen nog een paar shirts in mn rugzak en verder nog wat sokken en onderbroeken. Ondertussen heeft hij nog 3 pond over, hij had alles opgemaakt aan eten en drinken. Hij heeft 3 pond verdiend met bedelen op straat. Dit is hoe het boek verder gaat:

Ik loop door een straatje en besluit van die paar pond die ik bij elkaar gesprokkeld heb een drankje te halen bij een lokale pub. Ik loop daar naar binnen en slenter richting de bar. "Hi!" zeg ik vrolijk. "Hello, how can i help you?" "I would like a drink" "what can i serve you?" "one Sprite please", zeg ik terug. "please have a seat. I will bring the sprite soon." antwoordt ze. Ik ga rustig aan een tafeltje zitten. Nog geen minuut later komt de serveerster aanlopen met een dienblad vol drinken "Here is your sprite."."thanks" is het enige wat ik nog uit mn mond kan krijgen. Ik dacht dus even dat daar de mooiste meid ooit binnen komt lopen. Ik ben sprakeloos en mn mond valt bijna open als ik me realiseer wie het is!