၇၀ ခုနှစ် ကျွန်းပေါ်ရှိ စုံတွဲ (ဘာသာပြန်)

အပိုင်း ၄

Unicode

၇၀ ခုနှစ် ကျွန်းပေါ်ရှိ စုံတွဲ

အပိုင်း ၄

ဒီမတိုင်ခင်က အခြေအနေတွေကို သူမ မသိခဲ့တုန်းက ကျန်းမေ့က သူ့သမီးကို ယောက်ျားတစ်ယောက်က လုသွားမှာကို လုံးလုံးလျားလျား ပျော်နေခဲ့သည်။

သူမ သမီးက ချိုမြိန်တဲ့အစာသွပ်မုန့်လို့ စဉ်းစားမိလိုက်ချိန် ဒီချိုမြိန်တဲ့ အစာသွပ်မုန့်လေးက မင်းသားဆီကနေ လုယူခံရမယ်လို့ ဘယ်သူထင်မိမှာလဲ? ဒါပေမယ့် အခု အရိုင်းအစိုင်း တောကောင်ကြီးတဲ့လေ!"

"ဒါ့အပြင် အရာရှိတွေရဲ့အခြေအနေ‌တွေကလည်း ကောင်းပြီးတော့ သူတို့က စစ်တပ်နဲ့လည်း ဆက်စပ်နေတယ်။ သမီး ထွက်သွားတာတောင်မှ စွေ့ကျစ်မင် ပြဿနာရှာဖို့ လုပ်ရဲမှာမဟုတ်ဘူး။ ဒါကတော့ ဒီအချိန်မှာ သမီးစဉ်းစားနိုင်တဲ့ အကောင်းဆုံးအ‌ဖြေဘဲ "

အရေးကြီးတဲ့ အချက် ရောက်လာတဲ့အခါ မုန့်ကျန့်ကော် တိတ်ဆိတ်နေတုန်း ကျန်းမေ့လည်း ပြောစရာစကားမဲ့သွားသည်။

" အစ်မ၊ အစ်မ မသွားပါနဲ့..." မုန့်လေ့က သောကရောက်ကာ စားတောင်မစားနိုင်တော့ဘဲ သူသာ ဂရုမစိုက်ရင် သူမက ယောက်ျားတစ်ယောက်‌ဆီကနေ ပြန်ပေးဆွဲခံရမှာ စိုးတာကြောင့် မုန့်ယန်ကို တင်းတင်းဖက်ထားလိုက်သည်။

မုန့်ယန် အကူအညီမဲ့စွာနဲ့ သူမ မောင်လေးရဲ့ခပ်တိုတိုညှပ်ထားတဲ့ဆံပင်ကို ပွတ်လိုက်ပြီး ပြောခဲ့သည်။

" အစ်မ ပြန်လာမှာပေါ့။ အခုက ဟိုခေတ်တုန်းက လူ‌တွေလိုမျိုး လမ်းလျှောက်စရာမှမလိုဘဲ အခုရထားတွေက မြန်မြန်ပြေးဆွဲနေတာဘဲ "

မုန့်လေ့က အော်ဟစ်လိုက်ပြီး သူမရဲ့ သေးသွယ်တဲ့ လက်‌မောင်း‌တွေကို ဖက်ထားလိုက်ပြီး အထီးကျန်စွာနဲ့ ​ပြောခဲ့သည်။" ဟင့်အင်း သား သည်းမခံနိုင်ဘူး "

မုန့်ဖေးလည်း ဇွန်းအသေးလေး ကိုင်ထားပြီး ငိုမဲ့မဲ့နှင့်ပင်။ "သမီးလည်း အစ်မကို မပေးသွားစေချင်ဘူး "

ဒုတိယမောင် မုန့်ယုကလည်း သွားဖို့ သဘောမတူပေမယ့် သူက ဖော်ပြရမှာ ရှက်နေသည့် အတွက် ချုပ်တီးထားသည်။ သူ့အောက်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ထားကာ သူ့မျက်လုံးတွေထဲကနေ မျက်ရည်တွေ တောက်တောက်ကျနေခဲ့သည်။