၇၀ ခုနှစ် ကျွန်းပေါ်ရှိ စုံတွဲ (ဘာသာပြန်)

အပိုင္း ၄၉ / ၅၀

၇၀ ခုႏွစ္ ကြၽန္းေပၚ႐ွိ စုံတြဲ

အပိုင္း ၄၉

စစ္သားက သူ႕ခႏၶာကိုယ္ကို ခ်က္ခ်င္း မတ္လိုက္ၿပီး “ အိုး၊ မဂၤလာပါ မဂၤလာပါ! ငါ့နာမည္က ဝူ႐ွီခ်န္။ ငါ့ကို လူအိုႀကီးဝူလို႔ ဘဲေခၚ”  

 

က်န္းေ႐ွာက္ယြီက ထပ္ေပါင္းေျပာလိုက္သည္။ “ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္”

သူက စီနီယာအရာ႐ွိဆိုရင္ သူ႕ကို ဘယ္လိုလုပ္ ေလာင္ဝူလို႔ ေခၚလို႔ရမွာလဲ? ၾကည့္ရတာ သူနဲ႔ ရာထူးတူၿပီး သူငယ္ခ်င္းေကာင္း ျဖစ္ရမည္။ 

 

“ မဂၤလာပါ အရာ႐ွိဝူ” မုန္႔ယန္က ဘာေျပာရမွန္းမသိေတာ့ဘဲ ဆက္ျပဳံးထားလိုက္သည္။ 

 

ဒါက သူ႕အသိေတြနဲ႔ သူမ ပထမဆုံး တရားဝင္ ေတြ႕ဖူးတာပင္။ ၿပီးေတာ့ သူမဟာ သူ႕ဘဝထဲကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဝင္လာၿပီလို႔ ႐ုတ္တရက္ ခံစားလိုက္ရၿပီး သူတို႔ၾကားမွာ မယ္မယ္ရရ တိုးတက္လာတာပင္။ 

 

 တန္းစီတဲ့ ငါးမိနစ္အတြင္းမွာ ငါးေယာက္ထက္မနည္းတဲ့ အရာ႐ွိေတြက က်န္းေ႐ွာက္ယြီဆီ လာႏႈတ္ဆက္ၾကေပမယ့္ က်န္းေ႐ွာက္ယြီရဲ႕ အမူအရာကေတာ့ လူတိုင္း ေမွ်ာ္လင့္ထားတာထက္ေတာင္ ေက်ာ္လြန္ေနခဲ့သည္။ 

 

အရာ႐ွိတစ္ေယာက္က “ ႐ို႕ ဟိုး ေ႐ွာက္ယြီ၊ ဒီေန႔ ကန္တင္းမွာ လာစားဖို႔ ဘယ္လိုလုပ္ အခ်ိန္ရသြားတာလဲ?” 

 

က်န္းေ႐ွာက္ယြီက မုန္႔ယန္ကို ၫႊန္ျပလိုက္ၿပီး “ကြၽန္ေတာ့္လက္တြဲေဖာ္” 

 

ေနာက္ထပ္တျခား အရာ႐ွိ “ ဦးစီးအရာ႐ွိ ညစာလာစားတာလား?” 

မုန္႔ယန္ကို ဆက္ျပၿပီး “ ကြၽန္ေတာ့္ လက္တြဲေဖာ္” 

 

“ဟင္၊ က်န္း...” 

 

သူေျပာလို႔ မၿပီးခင္ က်န္းေ႐ွာက္ယြီက ေျပာလာသည္။ “ ကြၽန္ေတာ့္ လက္တြဲေဖာ္”