Madam'ın dükalığı ele geçirme planı

6

"Madam, artık Efendinin yatak odasına gidebilirsiniz. Hazırlıklar tamamlandı." Sadece bir günde mi?! Kahretsin! Neden bu kadar hızlısınız? Neden bu kadar iyi bir iç çıkarıyorsunuz ha? Belki de sizi cezalandırmalıydım.

Hayır...

Belki de merdivenlerden inerken ayağım kayar ve yuvarlanarak aşağı düşerim.

Hayır!

Elodie, daha yeni canlandın! Hemen ölemezsin. Çıkar aklından şu düşünceleri!

Ahh! Çok gerginim! Ani bir kararla bedenime girdiğimde bu kadarını düşünmemiştim. Hayalet olmamak da güzel şey ama çok zor. Neden buralardan kaçıp gitmedim ki...

"Madam? Yatak odasına geçmeyecek misiniz?" Molly merakla bana baktığında sakinleşmek için üçüncü fincanımı içtiğim papatya çayını dudaklarıma götürdüğümde yüzümdeki gerginliği gizlemeye çalıştım. Sanırım kendi sağlığım için daha fazla çay içmeyi bırakmalıydım çünkü öğleden sonra değiştirdiğim elbisede göbeğimi gizlemek için korsemi özel olarak daha çok sıktırmıştım. Şu an karnımda korsenin baskısı varken içtiğim çaylar nereye gidiyor bilmiyorum. Umarım hoş bir yerdelerdir...

"Dük... odasında mı?" Gerginliğimi gizlemeye çalışsam da tereddütle konuştuğumda Molly bunu o kadar da umursamamıştı.

"Sayın Dük çalışma odasında Madam." Oh, bu iyi. Onun da en az benim kadar bu durumdan memnun olmadığını unutuyordum. Belki de bu gece çalışma bahanesiyle odaya bile gelmez!

Aniden keyiflendiğimde yüzümdeki gerçek bir sırıtışla fincanı masaya bıraktım ve ayağa kalktım.

"Öyleyse gidelim." Molly ve Nadia kafalarını sallayarak peşime takıldı. Adımlarımın yönü doğruca dükün yatak odasınaydı. Neyse ki öğleden sonra küçük bir kat turu yaptığımdan dükün odasının yerini nasıl bildiğimi sormaları için bir sebep yoktu. Şüphe çekmemek için aynı zamanda malikanenin kat planını da istemiştim bu yüzden kendi evimmiş gibi aşina olmamı tuhaf bulamazlar.

Ama sanki bir şey unutmuşum gibi hissediyorum.

Ne olduğunu bile bilmiyorum ama çok önemli bir şeyi unutmuş gibi hissediyorum.

Hayır- iki hafta boyunca öğrenmem gereken her şeyi öğrendim. Kat planını aldım ve Molly'den birkaç dedikodu öğrendim. Ayak uydurmak için çabalıyormuşum gibi gözüktüm ve bir sorun yoktu. Pot kırmamak için planlarımı yaptım.

Belki de iki hafta geçmesine rağmen hâlâ göz önüne çıkmaya hazır hissetmediğim için böyle düşünüyorumdur. Ne de olsa gerçek bir vücutla hereket etmeyeli 10 yıl oluyor.

Sanırım daha fazla pratik yapmalıyım. Hatta belki de spor yaparım?

"Buyurun Düşes." Çoktan yatak odasına geldiğimizi fark etmemi sağlayan karşılamayla gerginliğimi silip yavaşça kafa salladım. Yalnızca arkamdan kapıyı kapattıklarında derin bir nefes verebilmiştim. Sürekli rol yapmak yorucu oluyor...

Odada gözlerimi gezdirdiğimde çok da yeni bir şey yoktu. Hayaletken zaten çoktan incelemiştim. Havalar gittikçe soğuduğu için soldaki büyük şömine artık yanıyordu. Şöminenin önündeki koltukta gözlerimi gezdirdiğimde buraya gelmeden önce yaptığım plan aklıma geldi.

Planım basitti.

Neden sadece o koltuğa kıvrılıp uyumuyorum? Dük gelirse yanlışlıkla uyuduğumu düşünüp beni rahatsız etmez ve tek başına yatağına girer. Tüm bunları yapıyorum çünkü özellikle yatakta yatmak istemezsem şüphe çekerim ama dükü beklerken uyuyakalmışım gibi gözükürsem kimse beni suçlayamaz değil mi?