Başlıyorum.
Cenanın Anlatımından
Bu gün her zamanki gibi yine provalara gelmiştik. Dün gece Arif, Emre ve ben bir skeç yazmıştık ama gidişatı beğenmediğimiz için yarıda bıraktık ve evlere dağıldık. İşte bu gün de burdayız.
Arif ve ben ilk skeçte yer alıyorduk. Rolümüz her zamanki gibi yakın arkadaşlardı. Skecin başlangıcında Arif'le yatakta uyuyorduk. Üst üsteydik. Birden bire aklıma internette yapılan editler geldi. Şu an yaşadığımız sahne bir edite daha dahil olacaktı. Aslında bir süredir gönlüm Arif'e karşı boş değil. Ama ne hissettiğimi de bilmiyorum. Etkileniyorum sadece. Daha fazlası değil. Kafam falan da karışmıyor. Rahatım yani. Skeçlerde sürekli temas halinde olduğumuz için heyecan yapıyorum sadece. O kadar. Ve Arifin bu durumu fark ettiğini düşünüyorum. Hatta bazen sırf hoşuma gitsin diye skeçlerde yazılmayan gereksiz temaslarda bulunduğunu da fark ediyorum. Ve hoşuma da gidiyor.
Skeçin geri kalan kısmını da oynadıktan sonra kulise geçtik ve ekipteki diğer arkadaşlarla sohbet ettik. Arif hemen yanımda oturuyordu.
Arif: Ne düşünüyorsun?
Arifin bana soru yöneltmesiyle kafamı ve ardından bedenimi ona çevirdim.
Cenan: Hiçbir şey düşünmüyorum. Gözüm dalmış sadece.
Doğruyu söylüyordum. Gerçekten kafamın içi bomboştu.
Arif: Hayır yani oynadığımız skeç hakkında.
Cenan: Hee öyle desene, eğlenceliydi bence ama zil olması gerekirdi.
Gerçekten o kadar emek verip skecin zil olmaması moralimi bozmadı ama düşündürdü.
Sorun bende miydi? Tabii ki hayır. Eserin adaletsizliğindendi. Aramızda onu seven nadir kişiler olduğunu düşünüyorum.
Bu gün sadece bir skeç olduğundan ve eve gitme isteğim olmadığından stüdyoda arkadaşlarla sohbet ettik.
Kapanış müziğimizle dans edip kapanışı yaptıktan sonra toparlanıp evlerimize dağıldık.
İlk bölümden bir olay yapmak istemedim. Bi ara AlDan da yazıcam😓. Neyse vote atarsanız sevinirim yoksa yazma isteğim kalmıyor. Bayy
