Τῆς

κῶμος

Καθώς κατέβαινα στην άβυσσο
του Κάτω Κόσμου,
το πανόραμα της ανθρωπότητας φαινόταν παραμορφωμένο
και μικροσκοπικό από ψηλά.

Η ζωή
[που έμοιαζε με μια ασήμαντη φάρσα] απέκτησε μι' αλλοιωμένη πλεονεκτική θέση.

Συλλογιζόμενος τις δοκιμασίες και τις βαθιές συναισθηματικές ανατροπές που είχα υπομείνει, ένα ασυγκράτητο γέλιο ξέφυγε από μέσα μου.

Φαινόταν να υπάρχει μια βαθιά απόκλιση μεταξύ της απτής σφαίρας της πραγματικότητας και της ιδιότροπης, παράλογης ουσίας που άνθισε στην εσοχή του μυαλού μου.

Οι επιδιώξεις της ανθρωπότητας, οι περιπλοκές των σχέσεων κι η ζέση των φιλοδοξιών φαίνονταν τετριμμένες και παράλογες, όταν τις βλέπαμε απ' τα μεγάλα βάθη αυτού του χάσματος.

Αναλογίστηκα
τα ανεξίτηλα αποτυπώματα
στην ίδια μου την ύπαρξη,
τη βαθιά μοναξιά που με κατέκλυσε.

Ωστόσο, καθώς σήκωσα το βλέμμα μου από εκείνη την άβυσσο, φάνηκε ότι όλα ήταν κοροϊδία.

Μια διαστρέβλωση της ουσίας που κάποτε πίστευα ότι υπήρχε.

Σ' εκείνο το Κάτω Βασίλειο κι ανάμεσα στο ηχηρό γέλιο που έπαιζε στο μυαλό μου, ένιωσα μια απελευθέρωση
από τους επαχθείς περιορισμούς που με βάρυναν από ψηλά.

Ήταν σαν να υπέστη μια μεταμόρφωση σ' ένα γέλιο που ενσάρκωσε την ουσία αυτής της αινιγματικής ύπαρξης, προσδίδοντάς της έναν βαθύ σκοπό.

Καθώς κοιτάζει κανείς τ' άτομα
από πάνω, βαθιά απορροφημένοι
στις προσπάθειες
και τις υψηλές τους φιλοδοξίες,
το πρόσωπό τους αποπνέει έναν αέρα ύψιστης σοβαρότητας.

Εν τω μεταξύ,
η ανθρωπότητα από κάτω
φαίνεται να έχει πιαστεί σε μια άκαρπη αναζήτηση,
παρόμοια με μια άστοχη επιδίωξη
που κυνηγά ασταμάτητα
την ουρά της.

Καθώς εμβαθύνω στα μεγάλα βάθη, βίωσα μι' ενισχυμένη αίσθηση σύνδεσης με την αινιγματική αλήθεια της ύπαρξης, ξεπερνώντας τις επιφανειακές φιλοδοξίες που κυριαρχούσαν στην πάνω σφαίρα.