Τῆς

δεῦρο

«Φοβού το Φως εντός μου και θέρισέ με, όταν η ώρα έρθει·- ένας Θεός δεν έχει ιδέα. Ένας Θεός δεν έχει ιδέα...».

Ένα μαγικό αμάλγαμα αντιθέσεων αντικατοπτρίζει τη ζωή ως μια συνεχή ροή, όπου η καταστροφή ανοίγει το δρόμο για μια νέα αρχή.

Μέσα στο θάνατο και τη θλίψη ανθίζει η ανανέωση κι η ανάσταση, όπως οι σπόροι που φυτρώνουν μετά από μια πυρκαγιά.

Μεταβαίνοντας απ' τον ένα κύκλο της ζωής στον άλλο, η χαρά γίνεται το καθοδηγητικό φως που διαπερνά τη σκοτεινή νύχτα της αβεβαιότητας.

Μέσα σ' αυτή τη συνεχή ροή, το άφθαρτο της ύλης κι η αιώνια μετενσάρκωση αναδύονται ως η συνείδηση μιας διαρκούς εξέλιξης κι αναγέννησης, όπου η ζωή είναι απλώς ένα στάδιο σ' ένα ατελείωτο ταξίδι.

«Ο φόβος του Θεριστή είναι ο αληθινός τρόμος. Όταν είσαι έτοιμος να τεμαχίσεις την Αλήθεια, η σκοτεινή ψυχή σου δεν έχει δικαίωμα να κρίνει...».