İneffable |Hyunlix

İlk tanışma

18.11.2021

"Niye durduk yere başıma iş açıyorsun,orospu!"

Dedi,okulu tatil olduğu ve evde yalnız kalmaktan korktuğu için onunla birlikte şirkete giden oğluna karşı.

Aslında onun korkması sikinde değildi.Umursamıyordu onu.Ölürse umrunda bile olmazdı.

Şimdi götürme sebebi kriz geçirip,başına iş açmasından korkmasıydı.

"Özür dilerim,baba.Sadece..korkuyorum."

"Çok konuşma da siktirip gidelim.İlk günden senin gibi bir orospuyla yanyana görülmekten iğreniyorum."

Hyunjin de "babasının" bu kelimelerini,hakaretlerini umursamıyordu,artık.

O kadar duymuştu ki,alışmıştı.

Kulaklarının daha fazla bu sikiğin sesiyle paslanmasını istemediği için,hızlıca ayakkabılarını giyip,çıktı.Bu yağmurlu havada bir şemsiyesi bile yoktu.

Yaşlı adam şikayatlene şikayetlene arabaya binip,çalıştırdı.

Her ikisi de ıslanmıştı,fakat Hyunjin pek de dert etmemişti.Ne de olsa her gün okula hava durumunu umursamadan,yürüyerek gidiyordu.

"Bana bak,çocuk,yanıma yaklaşmıyosun.Duydun mu?Seninle yanyana görülmük istemiyorum."

Onu dinlemeye tenezzül bile etmeyen Hyunjin kafasını sallayıp,yağmurlu manzarayı izlemeye koyuldu.

Yol neredeyse adamın boşboğazlığı ile geçmişti.

Hyunjin bu zamana kadar,bu adama rağmen enerjik ve sevecen yaşamaya çalışmıştı.Her ne kadar her gece,hatta bazen sabahları bile dövülse de mutlu yaşamaya çalışmıştı.Ama sadece çalışmakla yetinmişti.Artık kendisi de mutlu yaşayamayacağını kabullenmişti.

Okulda olan 2-3 arkadaşı da Hyunjinin çocuksu haraketlerine dayanamamıştı.

Hep bebek gibi davranmıştı.İlgiye ihtiyacı olan bir bebek.Ancak istediği ilgiyi ona kimse vermiyordu.

Ne yapa bilirdi ki?

Ölmek istese de korkuyordu.Evet,ölmek istiyordu,lakin korkuyordu.Komikti.Sadece ölümün ayağına gelmesini bekleyen korkağın tekiydi.Fakat biliyordu,Tanrı onun inadına onu yaşatacaktı.

Hyunjinin yola boş boş bakışları ve babasının kulak yoran sesi ile geçen yol,nihayetinde sona ermişti.

Babası,arabadan inip,Hyunjinin inmesini bekledi.

Hyunjin de indiğinde son uyarısını yapıp,Hyunjini şirketin önünde bırakarak,şirkete ilerledi.

Ona arabada oturmasını bile teklif etmeyen adamın şirkete girişinden sonra,Hyunjin,etrafa bakındı.Şirket koskocamandı.

O evde yalnız kalmaktan korktuğu için gelmişti,ama şimdi de yalnız kalmıştı.

Evet,şirketin kapısında bir sürü güvenlikler ve korumalar vardı.Lakin Hyunjinin yalnızlıktan kastının bu olmadığı apaçık ortadaydı.

Yanında sıradan biri olunca değil,yanında onun gerçekten sevdiği ve onu gerçekten seven biri olunca yalnız hissetmeyecekti.

Kocaman şirketin önünde,feminen giyinmeyi sevmesine rağmen babasının dövüp,okulla tehdid etmesiyle sonuçlanan siyah bir pantolonlu Hyunjin,sadece düşünüyordu.

Neden böyle olduğunu.

Biliyor musunuz,babasının onu niye sokağa atmadığını?

Hayır,babalık görevi olduğu için ve ya Hyunjini sevdiği için degil,onu tatmin etmesi için..