İneffable |Hyunlix

1.Bölüm.

Günümüz

Hyunjin babasının artık ona şiddet uygulamadığına şaşırıyordu.Taciz etmiyordu,hakaretler etmiyordu,onu tatmin etmesini istemiyordu.

2 yıl boyunca normal hayat yaşaya biliyordu.Evet,hala arkadaşı yok.Evet,hala babası ondan nefret ediyor ama en azından onu dövüp,sex oyuncağıymış gibi kullanmıyor.

Bu Hyunjine göre normal yaşamdı.Sonunda biraz da olsa kurtulmuştu iğrenç hayatından.

Babasının durduk yere böyle davranması ilgisini çekmişti.Sanki,korkuyormuş gibiydi,babası.

Her Hyunjine hakaret etmek istediğinde,aklına bir şey gelmiş gibi gözlerini kısıp,yüzünü ekşitip,etrafa bakıyordu.Gözleri bir yere ilişiyordu.

Ve bu daha da korkutuyordu,Hyunjini.Kızıp,hakaret etse daha iyi diye düşünüyordu.Aynı zamanda da babasının delirdiğini sanıyordu.

Peki ya,babası neden böyle davranıyordu?

...

İki yıl önce ilk tanışmadan 1 hafta sonra

"Buldun mu,Chris?"

"Evet,Felix.Biraz sakin ol."

Sonunda 1 haftadır aradığı o çocuğu bulmuşlardı.Rahat bir nefes vermişti Felix hala kan kokan ceset dolu depoda.

"Hwang Hyunjin ismi.Babasının ismi Hwang Do-yun.Ev adresi,telefon numarası,okulu,her şeyi,bütün bilgileri var. Ama 15 yaşındaymış.Çok küçük."

"Do-yun mu?O geçen ki sikiğin oğluymuş demek."

"Neyden bahsediyorsun?"

"Hyunjinle tanışdığımız gün,iş görüşmesine gelip,yaygara koparmıştı.Ben de işe almadım.Ama işe alsam iyi olur hiç olmazsa yakınımda olduğunu bilirim."

"15 yaşlı bir çocuğa mı aşık oldun?Üstüne üstlük onun için şirketi tehlikeye atıyorsun.Ya adam işte iyi değilse?"

"İşini bitirdiysen çıka bilirsin,Chris."

Chrisin sorularını görmezden gelerek,Hyunjinin fotoğrafına bakmaya devam etti.

"Çocuk senden 9 yaş-"

"Çıka bilirsin dedim!Bu seni ilgilendirmez!"

"Hayır ilgilendirir!Ne yapacaksan yap!Ama şimdilik karşısına çıkma!Daha 15 yaşında.Reşit olduktan sonra yap yapacağını."

Bağırışların yankılandığı depodan çıkarken,Felixe son bir bakış atmıştı.

Felix yanındaki iri korumasına döndü.

"Burayı temizletip,arabayı hazırla,Dong Wook."

Depodan çıkarken aklında sadece bebeği vardı.1 hafta boyunca sadece onu düşünmüştü.

Sonunda onu yine göre bilecekti.

Lexusinin kapısını açmış korumasına,kendi gideceğini söyledi.

Korumalar baş selamı verip kenara çekildiler.

Arabayı çalıştırıp,kağıtta yazılan yere sürdü.

İki katlı ev karşıladı onu.

Biraz yakınlaşıp içeriyi gözetledi.

İşte bebeği oradaydı! Ama bir sorun vardı. O niye ağlıyordu?

"O piç bebeğimi ağlatıyor!"

Do-yun Hyunjini kucağına alıp,boynunu öpmeye başladığında Felixin siniri tepesindeydi.Sinirden kıpkırmızı olmuştu.