Üstümdeki kıyafete baktım boy aynasından. Beom'un kıyafeti çok yakışmıştı bana. Hızlıca yeni aldığım parfümü sıktım.
Beom yeniden benden tiksinmesin diye bu parfüm için çok önem vermiştim. Fransa'dan özel olarak aldım.
Hızlıca hazırlanıp okula doğru gittim.
☁️
Okula vardığımda ilk gördüğüm şey tabiki beni şaşırtmadı. Beom ve yeonjun el ele yavaşça yürüyorlar. Üstümdeki sweati şuan burada çıkarıp yırtasım gelmişti. Elimle sweati tuttum ve kendimden uzaklaştırdım ama olmuyordu.
Kendimi orospu gibi hissetmiştim.
Hızlıca fakülte binasına girip dersim olan sınıfa girdim. Artık ağlamak istemiyordum. Kendimde artık dayanacak gücü bulamıyordum. Aklıma Kai geldi.
Belki onunla konuşurdan kendimi iyi hissederdim. Sınıftan çıkmadan önce arkadaşım olan sakura'ya benjm için imza atıp atamayacağını sordum ve o da atabileceğini söyledi.
Hızlı bir şekilde güzel sanatlar fakültesine doğru gitmeye başladım ve içimden dualar ediyordum "umarım kai'ın dersi vardır. Tanrım lütfen"
Ve Tanrı ilk kez duama cevap verdi. Karşımda Kai vardı. Hızlıca onun yanına gidip konuşmak istediğimi söyledim. "Gidelim. İyi ki bugün erken gelmişim. Gel taehyun soobin'in odası boştur orada konuşalım."
Kafamı onaylar anlamda salladım. Konuşamadım eğer konuşursam ağlardım.
Hızlıca bay soobin'in odasına geçtik ve ona bugün ve dün de dahil olmak üzere her şeyi detaylı bir şekilde anlattım. Tabi aralarda hâlâ ağlıyordum ama yine de akıcı bir şekilde konuşabildim.
"Tae, bu böyle gitmez. Ona hislerini söyle ve ondan uzaklaş. İçinde ne var ne yoksa dök. Eğer seni sevmiyor ise zaten sen bir şeyler yapsan bile boş. Lütfen tae. O çocuktan uzak dur."
Kafamı onaylar anlamında salladım ve karşımda duran adama baktım. İlk kez gerçek bir arkadaşım olmuştu. Kai kafeden beri yanıma gelip konuşuyordu ayrıca numaralarımızı birbirimize verdiğimiz için telefondan dahi konuşuyorduk.
"Sanırım beom ilk kez bir işe yaradı." Kai anlamaz bakışlar ile bana baktı. "Eğer o gün ağlayacak duruma gelmeseydim ve kafeye uğramasaydım seninle tanışmayacaktım. Teşekkür ederim. Teşekkür ederim Kai, yanımda olduğun için"
"Bunun için sakın ağlama. En yakın arkadaşlar bunun için vardır"
Arkadaş. En yakın arkadaş. Hemen kai'a sarıldım. Biraz daha oturup konuştuktan sonra Kai dersi olduğu için fakültesine gitti bende hazır benim yerime imza atan var diye geri dönmedim ve evime gittim.
Hızlıca üstümü değiştirip sweati bir poşete koydum. Tabi sadece sweati değil beom'un nesi varsa içine koydum.
Eşyalara baktım. Gerçekten bunu yapmak istiyor muydum? Bu cevap kalbime kalsaydı hayır ama kırılan güvenim, beynine sorsalardı kesinlikle evet derlerdi.
Ve işte bu kadar evde olan bütün eşyalarını toplamıştım. Hızlıca telefonumu aldım ve beom'u aradım. Biraz bekledikten sonra telefonu açtı. "Beom evime gel. Acil" ve telefonu kapattım. Eğer konuşmaya devam etseydim gelmezdi.
☁️
Aradan saatler geçti ve sonunda o geldi. Kapımı çalıyordu.
