YERE DÜŞEN SON KAR TANESİ

HER ŞEYİN BAŞLANGICI(20 YIL ÖNCE)

                                                                        

                            ❄️❄️❄️                                                       

İvanov ailesi o akşam her zamanki gibi yemek masasına oturmuştu.

Hizmetlilerin servisi açmasını beklerken Aras her zamanki gibi ailesini gözlemlemeye başladı. İnsanları izlemek Arasın en büyük hobisiydi.

Babası her zamanki gibi baş köşeye oturmuş elinde gazetesi gün içinde olan olayları takip ediyordu. Babasını incelemeyi bitirip annesine döndüğünde babasının aksine annesinin gergin bir şekilde düşüncelere daldığını gördü. Bir an sorguladı Aras; acaba annesine ne olmuştu, neden böyleydi. Aras bu düşüncelerle boğuşadursun annesi çoktan babasına dönmüş ve konuşmaya başlamıştı.

'Nikolayn seninle bir konu hakkında konuşmak istiyorum yatak odasına gelir misin lütfen?'

Aras annesinin hangi konu hakkında konuşacağını çok merak etmişti çünkü babasını yemek masasındaki hassasiyetini biliyordu acaba bu kadar önemli ne olmuştu...

'Didem yemekten sonra konuşalım.'

'Ama...'

'Didem dedim.'

'Nikolayn önemli, 2 dakika yatak odasına gel!' diye bağırdı annesi.

Aras merakına engel olamıyordu. Annesini ilk defa babasına bağırırken duyuyordu.

'Tamam gelelim bakalım neymiş bu kadar önemli olan'

Babası yarı sinirli yarı meraklı şekilde yerinden kalktı. Annesi ve babası yatak odalarına geçerken Arasda merakına engel olamayıp çaktırmadan onları izlemeye koyulmuştu bile.

Yatak odasının kapısı kapanır kapanmaz Aras soluğu odasının kapısında aldı. Bu yaptığının yanlış olduğunu biliyordu ama merak etmişti bir kere sonuçları ne olursa olsun annesini bu hale getiren şeyi öğrenmeliydi hem belki bu konuda annesine yardım ederdi kim bilir. İçeriden bir anda bağırışma sesleri gelmeye başladı.

'Karalarla olan anlaşmayı fes etmişsin'

'Bu muydu çok önemli dediğin şey' Babası küçümseyici sözlerini o an içinde hisseti Aras.

'Önemli olan bu değil zaten giderken şirket müdürünün sırf küçük bir gösteri uğruna kafasına sıkman' Babası yine birisini mi öldürmüştü. Arasın istemeden gözleri doldu.

Neden babası sürekli birilerini öldürüyordu. Aras bunları düşünürken bir anda annesinin dedikleri Arasın zihnine doluştu.

'Baban bunları kötü olduğu için değil bizim iyiliğimiz için yapıyor bunları sakın unutma Aras 'Aynı superman gibi düşündü Aras. Evet babası onun süper kahramanıydı. Onun iyiliği için insanları öldürüyordu. Dolu gözlerini kollarına sildi Aras ve annesinin dediklerini dinlemeye devam etti.

'Hadi diyelim anlaşmayı fes ettin neden adamı öldürüyorsun sana en başında dedim bu işlerden uzak dur. Madem beni düşünmüyorsun çocuğumuzu düşün!' Annesinin bağırmasıyla Aras yerinden sıçradı.

' EH YETER BE ! sen en başından beri benim nasıl bir adam olduğumu biliyordun şimdi neden isyan ediyorsun'

Tam o sırada keskin bir kurşun sesi ortalığı kapladı ve onu diğer kurşun sesleri de takip etti.

'ARAS...'Nikolayn hızlıca yatak odasından çıktı ve Arasın dolu gözleriyle karşılaştı. O çıkma esnası sırasında annesinin ağzından acı bir çığlık firar etti.

Aras ne olduğunu anlamlandıramıyordu annesi neden kanlar içinde yerde yatıyordu. Her zaman yenilmez gibi duran babasın gözleri neden ağlamaklı bakıyordu. Tam o sırada içeriye adamlar doluşmaya başladı babası hızlıca Arasa dönüp

'Saklan çabuk!' Dedi

Aras ne yapıcağını bilemez halde yerinde durmaya devam etti. Babası bu sefer bağırdı.

'SAKLAN DEDİM SANA ÜST KATTAKİ SANDIĞIN İÇİNE GİR ÇABUK!'

Aras ağlamaklı bir şekilde hızlıca üst kata koşup odasının içindeki aile yadigarı sandığın içine girdi. Gözlerinden göz yaşları istemeden firar ediyordu. Annesin yerde yatan görüntüsü ve babasının duruşu Arasın gözünden gitmiyordu.

                           ❄️❄️❄️

Alt katta ise Nikolayn karısının yanında durmuş ölmeyi bekliyordu. Sonunda Aslan eve girmiş ve gözlerini Nikolayn a dikmişti. Adamın silahının yanında olmadığını biliyordu ama önlem için bacaklarına sıktı. Ona edecek 2 çift lafı vardı.

'Nikolayn Nikolayn Nikolayn, sana benimle ters düşme dememiş miydim, sen ne yaptın sağ kolum olan adamı öldürdün.'

Nikolayn gözlerini zalimce konuşan adama dikti. Silahını masada bıraktığını hatırladı ve her şeyin bittiğini anladı. Bu adam onu öldürecekti ve hiç şansı yoktu. Peki ya oğlu ne olucaktı...

'Merak etme, oğluna dokunacak kadar da zalim değilim.' dedi Aslan aklını okumuş gibi Aslan'ın karısı hamileydi ve bu onda küçük çocuğa karşı bir merhamet kırıntısı oluşturmuştu. Küçük bir çocuğun ne gibi bir zararı olabilirdi ki?

"Güle güle Nikolayn Cehennemde görüşürüz"
Bir posta da kafasına sıktı ve hiçbir şey olmamış gibi rahat bir tavırla evden çıktı. İntikamını aldığı için huzurluydu. Kapıda bekleyen adamlarına 'Yukarıda çocuk var ona dokunmayın ve yetimhaneye götürün' diye emretti.

                             ❄️❄️❄️

                  
Bahçeden geçerken gördüğü İvanov ailesinin bahçeye cesetleri dizilmiş korumalarına bakıp sırıtırken telefonu çaldı. Arayan en yakın dostu Salih'ti.

-Alo, Aslan doğum başladı acil eve gel.

Aslan'ın aklındaki her şey birkaç saniyeliğine önemini kaybetti. Bir kızı olacaktı. Bu onun gibi biri için bile muazzam bir şeydi. Şoktan çıktığı gibi arabasına atladı ve gazı kökleyerek katliam yarattığı evi arkasında bırakarak evinin yolunu tuttu.

Arkasında bıraktığı bir diğer şeyse 6 yaşındaki hem annesi hem babasını tek bir günde kaybeden küçük çocuktu. Kötü adamlar öldürmüştü küçük çocuğun kahramanını. Öğrenmişti, her zaman kahramanlar kazanmazdı. Adam bilmiyordu ki bu çocuğun en büyük travmasıydı. Onun küçük bir kızı olacaktı ama arkasında bıraktığı çocuğun çocukluğu ölmüştü...

                             ❄❄❄

Arabadan indi ve koşarak eve girdi. Acaba kime benziyordu, babası gibi esmer miydi annesi gibi sarışın mı? Gözleri hangi renkti?

Bunları düşünürken bir yandan üst kata çıkıyordu. Basamaklar hiç tükenmeyecek gibi gelmişti. Sonunda yatak odasına ulaştı ve yatakta uyuyan solgun görünen karısıyla beşikteki küçük kızına gözü çarptı.

İnanılmazdı. Görüntüsündeki masumluk, saflık Aslan'ı mest etti. Mafya işleriyle ne kadar meşgul olsa da (malum, baba mesleğiydi) ailesine son derece bağlıydı ve onlarlayken bambaşka biri oluyordu.

Doktorun sesiyle kendisine geldi.
'İkisi de gayet sağlıklı efendim.'
'Sağ olun, gidebilirsiniz'

Usulca kızının yanına yaklaştı ve yanağına bir öpücük kondurdu.

'Aramıza hoşgeldin benim tatlı vârisim, bir gün benim bıraktıklarımın arkasından sen gideceksin.'

**************************************

YENİ BAŞLADIK OY VERENLERE ÇOK TEŞEKKÜR EDERİZ DESTEK OLURSANIZ SEVİNİRİZ💖💖