Burak tan devam
Sonunda işten çıktım. Eve gelmek için yola koyuldum. Eve gelince hemen içeri girdim. Ama içerde burcu vardı onun burda ne işi vardiki "senin ne işin var burda" dedim ve sonra "Güneş"
Dedim ama ses yok "boşuna bagırmayın Burak beycim o sizi terk etti" dedi ve gülerek evden çıktı. Ben koltuğa oturup ağlamaya başladım. Güneşim gitmişti. Benim nefesim.hayatım.Sonra birden kapı çaldı kapıyı açtım ve karşımda polisler vardı "evet " dedim sesim bile beni etkiledi çok acizdi. "Güneş kayanın yakını sizmisiniz" dedi ve korktuğum basıma gelmiş olamaz dimi."evet sevgilisiyim adım Burak anlatın "dedim " bakın sevgiliniz güneş hanımı uçurumdan kendini atarken görenler olmuş ve sonra kendisini hastaneye atmışlar. Ama durumu kritik öncelikle ifade lazım daha sonra hastaneye gidicez "dedi ve benim gorus alanım karardı. Boğazımda koca bir yumru oluştu. Ya ona birşey olursa kendimi yemin ediyorum öldürürüm" evet Burak bey"dedi polis tekara "peki gidelim" dedim ve arabaya atladım karokola gidip ifademi verdim. Daha sonra hastaneye gittim.Deli gibi araba suruyordum ama umrumda değildi. Hastaneye gelince arabadan inip koşarak içeri girdim "Güneş kaya "
Dedim hemşire bana bakıp "2.kat 10 numara " dedi bende hemen yukarı çıktım ve onun gördüm. Ağzında borulad her yerinde makinalar ve yüzü solmuş ve kuruyan kanlar. Allahım ne olursun onu benden alma. Onsuz ben yapamam. Sonra içeri girdim ve elini tutup ağlamaya başladım "aç gözlerini güneş hadi bitanem.beni yanlız bırakamassın sen ne olursun aç gözlerini" dedim ama o orda haraket etmeden yatıyor. Allahım canım yanıyor lütfen allahım lütfen onu bana bağışla.
Sonra birden sesler gelmeye başladı nerden geliyo diye baktığımda güneşin makineya bağlı olduğu yerden geliyor. Hayir hayır beni birakamaz ya "doktor,doktoooooor" dedim ağlayarak sonra içeri doktorlar ve hemşireler girdi beni dışarı cıkartılar. Camdan olanlara bakıyordum aynı bir rüya gibiydi. Şuan his bir şey hissetmiyordum.dayanamadım ve içeri girdim doktorun biri "hadi kızım aç gözlerini Burak ta burda hadi bize geri dön kızım " diyordu ve ben sanki toprak altında can çekişiyordum.
Güneş ten davam
Karanlık biyerdeyim.O kadar korkuyorum ki sonra Annemin sesini duydum "ozur dilerim annecim affet beni" diyordu sonra babamın "güneş beni affet kızım çiçeğim ne olur bizi affet senin için gittik kızım" diyordu.ağlamaya başlamıştım.neden gittiniz ki sonra bağırmaya başladım "nedeeeen neden gittiniz beni neden bırakıp gittiniz " dedim gözlerim sadece ağlıyordu. Daha sonra Büyük ama harabe olmuş bir ev çıktı karşıma önünde de annem ve babam üstlerinde beyaz ama çamur içinde olmuş bir elbise gibi biyer. "Hadi kızım bize gel "
Diyorları ikiside onları o kadar özledim ki onlara doğru yürümeye başladım daha sonra sol tarafımda "bana gel Güneşim sensiz olmuyor aşkım" diyen Burak sonra bir çatırtı koptu ve ev annemin ve babamın üstüne çöktü.
Burağın sa bana kollarını açmış beni bekleyen halini görünce ona koşuyorum ve yemyeşil biyerlere geliyoruz.onunla orda cimlere uzanıp birbirimize bakiyorduk......
Burak tan devam
Doktorun biri "allaha şükürler olsun onu bize geri getirdi bak burak ononu senin icin geri getirdi. Dedi şuan sanki küçük bir çocuğun istediği bir oyuncak vardır onu ailesinden çok sever ve bir gün o oyuncak kaybolur ama sonra o oyuncak onun için geri gelir ya işte bende tam böyleyim.Hayatım bana geri döndü. Sonra doktora döndüm" peki şimdi ne olucak"
Dedim "şimdi belki güneş hanım hafızasını kaybetmiş olabilir yada daha kötüsü iç kanama geçirebilir ama biz onu burda tam 1 ay tutsak inanın bana herşey düzelir". Dedi allahım duydum sesimi Rabbim. Yeterki iyileşip ağayı kalksın.Başka hiç birşey önemli değil." peki yanına ben kalicam sorun yok dimi".dedim "ah yok tabi".
Dedi sonra hepsi dışarı çıktilar bende kendimi koltuğa attım. Gerçekten çok fazla yorulmuştu. Sonra zaten gözlerim kapanmaya başladı.
