Gökhan'la konuşmamızın üstünden neredeyse beş gün geçmişti. Ne mahallede, ne de camide görmemiştim. Evet yine gittim ama bu sefer dışardan izledim. Zaten kimse de onu görmemişti. Ne olduğunu merak ediyordum. İki yıldır platonik olduğum bir insandı kendisi. İlginin farkında hiçbir zaman olmamıştı. Çünkü, ona hiç yaklaşmamıştım.
Ben ona göre ev sahibinin kızıydım. Kendisi kiracımızdı. Babamla her zaman araları iyi olmuştu ama bana gelince suratıma bile bakmaz 'Hayırlı günler Gökçe Hanım' der arkasını dönüp giderdi. Böyle de imanlıydı işte.
Engellememin sebebi beni merak edip etmeyeceğiydi. Belli ki burda tek merak eden bendim. Hem evine gelmeyip, camiye gitmemesi hem de ortalıkta gözükmemesi mahallelinin dikkatini çekmişti. Babam defalarca kez aramıştı ama ulaşılamıyordu. Ben ise ne arama ne de yazma cüretinde bulunmamıştım. Zaten arasam da açmayacaktı.
Akşam olduğunda sofrayı kurmaya başladım. Birazdan babam gelecek ve yemek yiyecektik. Masaya her şeyi yerleştirdiğim de oturup, babamın gelmesini bekledim. O sırada telefonumdan videolar izleyip kafa dağıtmaya çalıştım. Telefonuma bildirim geldiğinde istek bir mesaj olduğunu fark ettim. Hesabına baktığımda kendisini tanımadığımı fark ettim. Mesaj kısmında sadece 'Gökçe' yazıyordu. Mesajlar kısmından geri çıktım.
"Hoş bulduk kızım, var mı şu keretadan haber?" Kereta dediği Gökhan'dı.
"Yok baba, hadi sofra hazır."dedim.
Babam elini yüzünü yıkayıp, sofraya geldiğinde bende çorbaları koydum. Bu sırada telefonuma bildirimler gelmeye devam ediyordu. "Kızım kıs şunun sesini."dedi babam. Telefonumun sesini kısmak için elime aldım. Ne gelmiş diye de baktım. Aynı hesaptan mesajlar gelmeye devam ediyordu. Böyle bildirim geliyor muydu ya? Mesajlara baktım.
Ozandogan: Gökçe
Ozandogan: Gökhan ben
Ozandogan Yazmayacaktım ama babanın haberi olsun diye
Ozandogan: Arkadaşımdan yazıyorum
Ozandogan: Yani benimde var arkadaşım
Ozandogan: Neyse konumuz bu değil
Ozandogan: Ben arkadaşımın yanına geldim
Ozandogan: Telefonum yolda kırıldı
Ozandogan: Babanın telefon numarası yoktu
Ozandogan: Ekrem amcaya söylersin
Ozandogan: Sende merak etmemişsindir zaten
Ozandogan: Sadece baban için haber vereyim dedim
Çocuk gelmiş merak etmemişsindir diyor. Ben diyorum camiye kadar gittim o diyor merak etmemişsindir. Tabi canım. Cevap yazmayacaktım ama duramadım.
Gokceyim: Hesabımı nerden buldun?
Gokceyim: Tamam söylerim.
Ozandogan: Bulurum ben
Ozandogan: Çok sorgulama
Gokceyim: Ne zaman dönüyorsun?
Gokceyim: Babam soruyor ben değil
Yalan.
Ozandogan: Belli değil
Ozandogan: İşim var
Ozandogan: Sen babana söyle yeterli.
Gökçeyim: Tamam 👍🏻
Çocuk kafamda öyle bir kodlanmış ki sanki camiden başka işi olamazmış gibi. Acaba nereye gitmişti?
"Arkadaşının yanındaymış senin ki."dedim.
"Kim? Gökhan'mı?"diye sordu.
"Evet, arkadaşından yazmış."dedim.
"Artık nerelerde sürtüyorsa? Eski hayatına geri döndü kesin."
Eski hayatı mı?
___________________________________________
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
