SECRET CİRCUS (YOONMİN)

Yeni Sirki Gördün Mü?

Yeni bir hikaye. Yepyeni hayatlar.

Jimin:

Kuzenlerim Taehyung ve Jungkook ile yürüyorum. Yeni açılan bir sirk varmış. Küçükken hep bir aslan görmek istemiştim. Ama ruhum dışında hiç göremedim.

24 yaşında bir genç olarak sokakta yürümek zordu. Erkek ya da kız fark etmiyordu. Etrafta içki içen ayyaşlar, sokak sanatçılarının kulak dolduran müziği eşliğinde yerlerinde salınıyorlardı.

Bunun haricinde geçenlere sarkıntılık yapmayı da ihmal etmiyorlardı. Polis mi?

Polis buraya bakmazdı. Ben bakardım. Ben buranın dedektifiyim. Ve köyden olmayan kimse bunu bilemez.

Eğer köyden olmayan biri öğrenirse işi biter.

Aniden yüzüme bir rüzgar vurdu. Bu rüzgarın kaynağı meyhanenim kapısının suratımıza doğru açılmasıydı.

İçeriden gelen sarı ve loş ışık sarı saçlarımı aydınlattı. Tasmasını tuttuğum köpeğim
Coni hırçınca öne atıldı ve havladı. Kapıyı açan genç şaşkınca açtığı gözlerini köpeğim ve benim aramda gezdirdi. Ardından elindeki içkiyi döke döke kaçtı.

T: Neden kaldırımdan yürüyoruz ki?

Jk: Ne bileyim ya yürüyün yolun ortasına geçelim.

Bir elimde tasma diğer elimde sopa öylece yürüyorduk. İkisinin ortasında yürüyordum.

Karşısından geçtiğimiz evin penceresini o evde yaşayan yaşlı kadın kapattı korkuyla.

Halbuki bir şey yapmamıştık ki.

Gözlüğümün üzerinden baktım o tarafa. Kapatılan pencerenin önündeki adamlar başlarını çevirdi.

Sonunda sirkin kapısının önündeydik. Kalbalığın arasına karıştık. Coni'yi görenler bize yol veriyordu.

Ya da biz 3 adamı.

Ama bunun bir önemi yok. Yol açıksa geçersin. Nasıl açıldığını sorgulamana gerek yok. Sen sorgulayana kadar o yol kapanır.

Sıra bize geldiğinde elimize bir bira verdiler. Oldukça bayat bir tadı vardı. Muhtemelen fıçıda bekletilmişti.

İçeri girdiğimizide bizi ihtişamlı büyük kırmızı beyaz çizgilerin olduğu devasa bir mekan karşıladı.

Diğerlerinin bu kadar heyecanlı olmasına şaşırmamalı. Sırf kuzenlerim istediği için gelmiştim buraya. Benlik değildi mekanlar.

İçkimi alıp evde kitap okuyabilir, müzik dinleyebilir, dilediğimce dans edebilir, davalarımla ilgilenebilir ve en büyük hobimi gerçekleştirebilirdim.

Resim.
Resim benim için sadece kalem, kağıt, çizgi veya renk değildi. Resim benim nefesimdi.

Ama tabi ki halkın refahını sağlamak da önemliydi. Onlar bana saygı duyardı. Ben de onların saygılarını kazanırdım.

Bu bir döngüydü.

Bir çok isteklim vardı. Hiç birini kabul etmedim. Benimle olmak istemeleri normaldi ama ben zor biriydim.

Sırayla yan yana olan koltuklara oturduk. Önlerden bir yere geçmiştik.

Salon dolmuştu 3 dakika sonra.

Ardından bir ses yükseldi. Ayakta bile olsa gösteriyi izlemeye razı olanlar yerlerinde zıpladı.

Etraf karanlıklaştı ama hala gözüküyordu.