ZORUNLU AŞK/YARI TEXTING

5. Bölüm

Uzun bir yolun ardından "Ankara" tabelasını gördüm. Yeni bir hayat beni oldukça heycenlandırıyordu. Aslında garip bir histi ve biraz da korkuyordum. Garip olan nerdeyse annem öldüğünden beri yani 13 yaşımdan beri İzmir'de yaşıyordum. 7 senedir orda yaşıyordum hadi 8 diyelim. Ve orda çok fazla anım vardı. İlk aşkım bile ordaydı tabi hala yaşıyorsa. İlk deneyimlerim, en kötü anlarım, ilk reglm, ergenliğim ve annem. Ben her hafta annemin mezarına gidip onunla dertleşirdim ama artık Ankara'da yaşıyacaktım ve Ankara'da annem yoktu. Beni korkutan ise ya buraya alişamazsam ne yapacaktım? Kafama göre sürekli şehir değiştiremezdim.

Kafamdaki deli sorulara cevap ararken radyodan en sevdiğim şarkı çalmaya başlayınca dikkatimi oraya verdim. Neşem yerine gelmişti bile. Şarkıya ritim uydurarak söylemeye başladım. İşte şimdiden anlamıştım güzel olacağını.

Yavaş yavaş şehir merkezine yaklaşmıştım. Aslında yolculuğun beni yoracağını zannetmiştim ama okadar da kötü geçmemişti. Tamam biraz ayak bileklerim ağrımış olabilirdi ama herşeye rağmen değeceğini biliyordum.

Şehir merkezine indiğimde askeriyeyi yolda gördüğüm insanlara sora sora buldum.

Yarım saatin ardından arabamı askeriyenin önünde durdurdum. Askeriyeye kısa bir bakış attım. Baya yakışıklı erkekler vardı. Belki kısmetim buradaydı. Kendi kendime kıkırdayıp saate baktım. 10 dakikadır askerleri izlediğimi fark ettim. Baya kısa bir bakış olmuştu. Arabadan inip arabanın etrafında dolanıp arabanın askeriyeye bakan tarafına gidip kalçamı arabamın kapısına yasladım. Birkaç dakika boyunca aynı pozisyonda telefonumda gezindim.

Birkaç dakika sonra kafamı telefonumdan kaldırıp etrafa bakındım. İşte ordaydı selvi boylum. Baya kendini geliştimişti. "Pişt!" Diye seslendim. Etrafına bakındım fakat hala beni fark etmedi. "Pişt yakışıklı baksana buraya" dedim. Kafasını bana çevirip ufak çaplı bir şoka girdi. "OHA! Gizemm!" Dedi yanıma gelirken. Abim beni çoktan kollarının arasında boğmaya başlamıştı bile. Abimin kollarından kurtulup abimi sürdüm. Ufak bir ıslık çalıp abime baktım. "Vay, vay, vay! Alp bey hayırdır?" Dedim sırıtarak. Abim vücudunu kontrol ederek "Noldu lan?" Dedi. Abimin hem yüzündeki korku hemde vücudunu kontrol etmesi bana büyük bir kahkaha attırdı. "Bakıyorum da antrenman sana yaramış Baya kaslanmışsın olm" dedim Abimin koluna vurarak. Abim ufak bir kahkaha atıp devam etti. " Salak misin kızım sen kötü bişi oldu zannettim." Kıkırdadım. "Ee tabi kızım abin asker senin olcak okadar" Abim bana tekrar sarılırken onu ne kadar çok özlediğimi fark ettim. "Burda daha işim bitmedi Birkaç saatim var daha ayrılmak için. Ama seni buraya sokacağımı zannetme çünkü burası erkek kaynıyor. " yüzüm düşse de kendimi hemen toparladım ufak bir kahkaha attım. "Abi ciddimisin ya? Gerçekten gelir gelmez kıskanmasın be Alpiş!" Dedim tekrar şakalaşarak koluna vurarken. Abim eliyle ağzımı kapattı. "Deme kızım şöyle şeyler biri duyacak. Burdakilerin ceza almasını istemem." Kahkaha attım. "Aman aman karizman mı çizilir Alpişşş" Abimin yanaklarını sıktırdım. "Yapma kızım şöyle şeyler!"

✨️
Bölüm sonuu!
Şimdiden güzel oldu bence
sence Alpişş?😄