duruyor karşımda, sanki acelesi varmış gibi
tik tak. tik tak.
akrep ve yelkovan sanki kıpırdamamaya yeminli gibi.
gösteriyorlar bana, kahkaha atan beni.
gülen beni, mutlu beni
yalnızca beni.
o kadar mı geçmişti?
şimdi durmak bilmiyor bu inci taneleri.
tik tak. tik tak.
buğulu görüyorum artık
inadı var sanki bana.
ne diye kovalıyor bu yelkovan akrebi?
gün uyudu, ay fısıldıyor şimdi
yüreğinden düşüp kopan
dur durak bilmeyen bu kor anlamsız,
sen yokken de hiç durmadı, sen varken de durmayacak.
bir küçük toz tanesi.
biraz üşüdüm,
anlıyorum şimdi.
ayakta daha az üşüyorum.
ama hala üşüyorum.
biraz yürümeliyim.
biraz daha
yürümeliyim.
ama hala üşüyorum.
bıraktım kendimi
ay'ın gölgesine
şimdi durmak bilmiyor, parlayan tenimden süzülen
asaletin böylesine koyu rengi.
son gücümle,
bileğimde kovalamaca oynayan çocuklara
tebessümle bakıyorum.
ay'a güvenmekle doğru karar verdiğimi biliyorum.
çünkü, durmayacaklar
artık sadece güneş doğacak.
ben değil.
