Bugün evden çıkdım 1-2 ay sonra evden çıkmak çok garip gelmişdi bana, evet son 1-2 aydır kendimi eve kapatmışdım yine, yüzüme vuran gün ışığı gözlerimi kamaştırıyordu nede olsa evde siyah perdelerin arkasında yoktu bu ışık, bi işe başladım sevmesem de çalışmaya mecburdum ödemem gereken faturalarım ve yiyecek bir şey almak için para lazımdı, ha birde kedime mama almak zorundaydım sonuçta ev arkadaşımı aç bırakamazdım, senaryo yazarak bir yere gelinemeyeceğini anlamış dım artık, yapım şirketleri benim ne kadar güzel yazdığıma bakmıyorlardı kimin adamı olduğuma bakıyorlardı sonuçta böyle olmuyormu hep, dünyanın neresine gidersen git cebinde paran yoksa arkanda seni destekleyecek kimse yoksa yeteneğin bi anlamı yok, gençlik dönemlerimden kalan işime aşçılık yapmaya geri döndüm, en çok zoruma gidense babamın ve etrafımda kilerin haklı çıkmasıydı, babam hep - yazarak bi yere varamasın bırak saçma sapan işleri doğru düzgün bi meslek bul kendine. derdi gerçi babam ne iş yaparsam yapayım beyenmiyordu, zaten onun için benim yaptığım bütün işler saçma sapan ve zaman kaybıydı onu da anlıyorum aslında, oğlunun güzel bir meslek sahibi olmasını istiyordu ama ben 17 yaşımda yaptığım saçma işler yüzünden cezaevi kapısına getirmişdim onu, dün gibi gözümün önünde o sahne 4 ay sonra mahkemede gördüğümde saç-sakal beyazlamış ve karışık bir şekilde çıkmışdı karşıma, yaptığım hataların cezasını ben değil o çekiyordu, çok isterdim onun istediği gibi biri olmak -adam olmak- ama olamadım napiyim hasbelkader yaratılışım buydu benim, düşüncelerim ve fikirlerim ondan çok farklıydı, neyse yapa bileceğim bişey yok her şeyin hayırlısı deyip geçmek dışında, bu arada aşçılık yapıyorum demişdim ya işler hiç yolunda gitmiyordu gün boyunca insanlara yemek yapıb onları doyurdukdan sonra mutfağın bir köşesinde yağ tenekesinin üstünde tek başıma yemek yerken insanlardan ne kadar uzak kaldığımı anlıyordum zaten patronla da aram iyi değildi yabancı olduğum için pek sevilmiyor ve dışlanıyordum, zaten bigün kafam atıcak ve burayıda bırakıcam biliyorum ama şimdilik sabır ediyorum her zaman her şeye etdiğim gibi...
~ Dalgalar kumsallarda mutluluk masallarda olur ~
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölmek İstemiyorum ( Tüm Online Mağazalarda Ve Kitapçılarda )
Short StoryArtık dayanamıyorum yokluğun her geçen gün dahada ağır basdırıyor, daha öncede dediğim gibi bu acı normal bir acı değil sanki kaburgalarımın yerine cam koyulmuş ve camlarıda kırmışlar gibi ve her nefes aldığımda o camlar ciğerlerime batıyor, her geç...
