Ghost-Spider _____ (Peter Parker)

Normal Oda

Mabel'ı normal odaya aldıkları gibi içeri girmişti herkes. Peter 2 ve Peter 3 kendi evrenlerine döneceklerdi. Tabii Peter Dr. Strange'i bulursa. Onun karşısına çıkmaya korkuyordu çünkü yaptığı hatalıydı. Bir şekilde kendini affettirmeyi umuyordu.

Peter hastaneden çıkarken, Bayan Honest'ın Mabel'ın odasına girdiğini gördü. Onu üzmemesini umarak yoluna devam etti. Ve bu sıradaannesinin içeri girdiğini gören Mabel nefesini tuttu.

" Mabel, tatlım iyi misin? "

" Evet... "

Bu durum ona garip gelmişti. Annesiyle neredeyse hiç konuşmaz, gerekmedikçe görüşmezdi.

" Bu nasıl oldu? Gerçekten bilmek istiyorum. "

" Eğer yaptığım şeyi elimden almaya çalışmazsan anlatırım. "

" Tamam. Söz bunu yapmayacağım. "

" Tamam... Anne, Hatalet Örümcek benim. "

Bayan Honest durumu idrak etmek adın susuyordu. 1 yılı aşkın süredir televizyonlarda gördüğü, yüzlerce insanın hayatını kurtaran kız onun kızı mıydı?

" Sen... Ciddi misin? "

" Evet. Bunu yaparken yaralandım. "

" İnanamıyorum... Bunca zaman- bunca zamandır gözümün önündeydi ve ben görmedim mi? "

" Şey... Yani öyle gözüküyor değil mi? "

İkisindende küçük kıkırtılar çıktı. Ardından annesi yaklaşıp ona sarıldığında şaşırmıştı. Bunu yapmayalı uzun bir süre olmuştu. O da kollarını annesine sardı.

" Özür dilerim tatlım. Gerçekten özür dilerim. Sana öyle dememeliydim. "

Mabel hiçbir şey demeden dikelmeye çalıştı ancak göğüs kafesindeki kırık ve karnındaki dikişlerin acısı yüzünden yüzünü buruşturdu.

" Dikkatli olmalısın. Kaburga kemiklerin kırık. Ayrıca karmındada 13 dikiş var. "

" Oha! "

" Evet. Kaburga kırıkları iyileşene kadar burada kalmalıymışın. "

" Üüüf. Tamam. Peter burada mı? "

" Şey sanırım az önce çıkan oydu. Bir işi varmış. "

" Anladım. Peki diğerlerini çağırabilir misin? Diana'nın beni öldürmesini istemiyorumda. "

Annesi onu onaylayıp dışarı çıktı
Saniyeler içinde içeri koşarak dDiana girdi. Ardından Ned, Peter 2 ve Peter 3. Diana hızını kesmeden Mabel'ı azarlamaya başladı.

" Sen delirdin mi!? Yardım istemeliydim. Ya gerçekten ölseydin?! Düşüncesi bile kötü! Hayır yani anladık kahramansın falan ama canınıda hiçe sayamazsın. Hadi kendini geçtim bizide mi düşünmüyorsun? Peter ne haldeydi anlatamam! Sadece Peter'da değil bizde- "

" Ana, yorma beni canım arkadaşım. Beynim şişti 2 dakikada. Hem ayrıca, Peter ve Peter siz neden gitmediniz? "

" Seni merak ettik. Ama yakında döneriz... Sanırım? "

" Peter Dr. Strange'i bulmaya gitti. Onu bir şekilde bulup kendini affettirmeyi planlıyordu. "

" Ben ona daha başta dedim. Yapma dedim! Dinleyen kiiim?"

Hepsi buna güldü.

Peter Dr. Strange'i bulmuştu. Duygu sömürüsü yaparak kendini affettirmişti ve Peter'lar kendi evrenlerine dönmüşlerdi. Sorun çözülmüştü. Tabii Mabel hala hastanedeydi. Örümcek güçleri büyük bir fayda sağlıyordu tabii. Şimdi Peter Maybel'ı ziyarete gelmişti.

" Bell? "

" Oh Pete. Hoşgeldin. "

Peter Maybel'ın yanına kadar yürüdü ve dudaklarına bir buse kondurdu.

" Nasıl hissediyorsun? "

" Oldukça iyi hatta- "

" Hayır. Geri dönmüyorsun. Doktorlar seni taburcu edene kadar bekleyeceksin. "

" Offff! "

Mabel kollarını göğüsünde birleştirdi. Peter'ın güçleri dayanıklılık konusunda çok daha iyiydi. Üzerinden tren geçse kemiği kırılmazdı. Fakat Mabel'ın kemikleri normal bir insanınki gibiydi. Buna ek olarak görünmez olabiliyordu tabii.

Peter onun elini tuttu.

" Ben senin iyiliğini istiyorum. "

" Ben de buradan çıkmak istiyorum. "

" Zaten hızlı iyileşiyorsun. Bari iki gün daha dayan. "

Mabel içini çekti.

" İki gün Parker. Son. İki. Gün. "