ထေနာင္းနဲ႔ဇမၺဴ ရြာထဲကမဂၤလာေဆာင္အိမ္ကိုေရာက္ေနၾကသညၤ။မဂၤလာလက္ဖြဲ႕ေပးၿပီးထမင္းရံုထဲဝင္လာေတာ့ဖိုးသန္းဝင္းနဲ႔ေတြ႕သည္။ကာလသားေခါင္းေဆာင္ဖိုးသန္းဝင္းကထေနာင္းတို႔ကိုေနရာခ်ေပးရင္း-
"က်ဳပ္ပါဝင္စားလိုက္ေတာ့မယ္ဗ်ာ။ခုထိမစားရ
ေသးဘူး"
ေျပာေျပာဆိုဆိုထေနာင္းတို႔စားပြဲဝိုင္းမွာဝင္ထိုင္ေတာ့ရြာကကားသမားဆယ္ျပားကလည္းအနားေရာက္လာသည္။
"က်ဳပ္လည္းစားေတာ့မယ္ဗ်ာ"
ႏွစ္ေယာက္သားထမင္းရံုမွာဧည့္ခံေနရာကေနထေနာင္းတို႔နဲ႔အတူဝင္ထိုင္ၿပီးထမင္းစားၾကသည္။ရြာမဂၤလာေဆာင္ေတြကထမင္းေကၽြးၾကတာမ်ားသည္။သတို႔သားကေတာင္သူႀကီးသား
သမီးမို႔အေတာ္အသင့္ေငြေၾကးျပည့္စံုသည္။မဂၤလာေဆာင္အေကၽြးအေမြးကဝက္သားႏွပ္၊ပဲႏွပ္၊ခ်ဥ္ေပါင္မွ်စ္ခ်ဥ္ဟင္းရည္၊င႐ုတ္သီးေၾကာ္အျပင္
ဝက္သားမစားတဲ့သူေတြအတြက္ငါးေျခာက္ႏွပ္
ကပါေသးသည္။
ဟင္းငါးမိ်ဳးနဲ႔ဖြယ္ဖြယ္ရာရာျပင္ထားတဲ့ထမင္းဝိုင္းမွာထမင္းစားေနၾကရင္းဖိုးသန္းဝင္းကခ်ဥ္ေပါင္မွ်စ္ခ်ဥ္ဟင္းရည္ကိုတရႉးရႉးနဲ႔ခပ္ေသာက္သည္။
"ေကာင္းလိုက္တဲ့ခ်ဥ္ရည္ဟင္းကြာ"
ဆယ္ျပားကလည္းၾကက္သြန္ေၾကာ္ႂကြပ္ႂကြပ္ရြရြနဲ႔ေၾကာ္ထားတဲ့င႐ုတ္သီးေၾကာ္ေတြကိုထမင္းထဲမွာနီရဲေနေအာင္ထည့္နယ္စားၿပီး-
"ေကာင္းလိုက္တဲ့င႐ုတ္သီးေၾကာ္ကြာ"
ဇမၺဴ ကပလုတ္ပေလာင္းစားေနတဲ့ဆယ္ျပားနဲ႔ဖိုးသန္းဝင္းကိုၾကည့္ၿပီး-
"ခ်ဥ္ရည္ဟင္းေကာင္းတယ္၊င႐ုတ္သီးေၾကာ္
ေကာင္းတယ္နဲ႔ဝက္သားပန္းကန္ကကုန္ၿပီ"
ထေနာင္းကဇမၺဴ ႕ေျခေထာက္ကိုတက္နင္း
လိုက္သည္။
"မင္းစကားမေျပာဘဲေနလို႔မရဘူးလား"
"က်ဳပ္ေျပာတာမဟုတ္လို႔လား။ခ်ဥ္ရည္ဟင္းေကာင္းရင္ခ်ဥ္ရည္ကုန္ေအာင္ေသာက္ေလ"
"သူေသာက္ခ်င္မွေသာက္မွာေပါ့"
"အဲဒါဆိုက်ဳပ္လည္းေျပာမယ္"
BẠN ĐANG ĐỌC
Diary (ဒိုင္ယာရီ)
Phi Hư Cấuထေနာင္းသစ္ဦးရဲ႕မွတ္တမ္းစာအုပ္ေလးအေၾကာင္းပါ။(or) married life ထနောင်းသစ်ဦးရဲ့မှတ်တမ်းစာအုပ်လေးအကြောင်းပါ။(or) married life
