(unicode)
Dမြို့ သုသေသနဓာတ်ခွဲခန်းတစ်ခုတွင်
လုပ်ရန်းနေသော ကုတင်တစ်လုံး။
ကုတင်ပေါ်မှလူသား၂ဦးမှာတော့ တဏှာနွံထဲကရုန်းမထွက်နိုင်ကြ။ တအင်းအင်းတအားအားညည်းညူသံက တိပ်ဆိတ်နေသော လျှောက်လမ်းမကြီး တစ်လျှောက်ပဲ့တင်ထပ်နေသည်။
"အင်း...အား..အာ့..ဘုန်းမြတ်တည်..ဖြေးဖြေး..မင်းရဲ့လီးကြီးက ငါ့ဗိုက်ကထွက်လာတော့မှာ.."
လပြည့်ဝန်းတစ်ယောက်သူ့ကို အုပ်မိုးပြီး တဏှာဇောအပြည့်နဲ့လိုးနေသော လူသားအားကြည့်ကာ ေအာ်ညည်းကာပြောနေရသည်။
"ဒေါက်တာကလည်း ကိုယ်က ဒေါက်တာရဲ့စမ်းသပ်မှုအောင်မြင်အောင် ကူညီပေးရုံပါ"
သူ့ကိုသွားစွယ်တွေပေါ်အောင်ပြုံးပြပြီးပြောနေသူကို လပြည့်ဝန်း အမြင်ကပ်စွာကြည့်လိုက်သည်။
"ငါတို့စမ်းသပ်မှုအတွက်ဆိုရင်တောင် ၂ခါလောက်လိုးပြီးရင်တော်ပြီလေ"
"အခုမင်းဟာက ငါးခါတောင်ရှိပြီကွ"
"ဟတ် ဒေါက်တာလည်း မလိုချင်တာလည်းမဟုတ်ဘဲနဲ့"
"မင်း..အာ့..ကောင်းတယ်..အဲ့နား"
ဘုန်းမြတ်တည် အဓိကပွိုင့်လေးအားလိုးပေးလိုက်တော့ ညည်းသံတွေကပါးစပ်မှအံကြလာသည်။
"ရှီး..ဒေါက်တာတော့ ဒီလောက်ကြာကြာလိုးနေတာတောင် ကြပ်နေတုန်းဘဲ"
လပြည့်ဝန်းသူ့ထဲဝင်နေသော လီးအားဆွဲညစ်ပေးလိုက်တော့ မခံနိုင်တော့ဟန်ဖြင့် ဗိုက်ထဲပူနွေးနေသောလီးရည်များပက်ဖျန်းလာသည်။
တကယ်ပါဘဲ။သုတေသနကစိတ်ကျေနပ်စရာကောင်းလိုက်တာ။
....
လွန်ခဲ့သောတစ်ပတ်က။
လပြည့်ဝန်းတို့သုတေသန ဌာန၌ သုတေသနတစ်ခုပြုလုပ်လေသည်။
ဤသည်က ယောကျာ်းလေးများကိုယ်ဝန်ဆောင်ကာ ကလေးမွေးနိုင်သော ဆေးတစ်မျိုးဖော်ခြင်းပင်။
သို့သော်ထိုဆေးအောင်မြင်မအောင်မြင်ကို စမ်းသပ်ရအုံးမည်။ထို့ကြောင့်သုတေသနဌာနက ဆေးကျောင်းသားများနှင့်ဒေါက်တာများကိုရွေးကာ ပထမဆုံးအဆင့်စမ်းသပ်တော့သည်။
