နေရောင်ခြည်နုနု က ကမ္ဘာမြေပြင်ပေါ်ဖြန့်ကျက်လာတယ့်အချိန်တွင် ဗြိတိန်မြို့သည် လည်းသက်ဝင်လှုပ်ရှားလာလေသည်။ ကတ္တရာလမ်းလေးထက်ဝယ် မြင်းလှည်းများ လန်ချားသမားများ တွန်းလှည်းသမားများ သွားလာလှုပ်ရှားနေသော အမျိုးသမီး၊ အမျိုးသားများဖြင့်စည်ကားနေတော့သည်။ ထိုလူအစုတို့အားရှောင်ကာဖယ်ကာဖြင့် ဂါဝန်အစအားလေပေါ်ဝဲလွင့်စေရန်ခုန်ပေါက်ကာ ပေါ့ပါးသောခြေလှမ်းများဖြင့် ကတ္တရာလမ်းမထက်ဝယ် ဖိနပ်မစီးထားသောခြေဖဝါးပါးလျလျလေးက လိုရာခရီးအားတက်ကြွစွာ သီချင်းလေးညည်းရင်း သွားနေလေသည်။
"စာ"
စာပေးစာယူလုပ်ရန်တန်းစီနေသောလူအုပ်စုအားကျော်ကာ ထိပ်ဆုံးရှိလူ၏ဘေးတွင်ရပ်၍ခပ်တည်တည်နှင့်ပျော်လိုက်သည်။ ထိုအခါစာပို့သမားက အထပ်လိုက်ရှိနေသောစာအိတ်များထဲမှ ရှာကာ
"ရော့!! ဘယ်တော့မှတန်းမစီနဲ့ နင်!!"
Camillaသည် ထိုစာအိတ်အားယူကာ မျက်စောင်းဝင့်လိုက်၍
"အို.....တစ်ခါတစ်လေမှလာတာ တန်းစီစရာလား......နေ့တိုင်းလာတယ်ဆိုတမျိုးပေါ့.....ဒါနဲ့ရှင်ရော ခြေထောက်ကသက်သာရဲ့သားနဲ့ဘာလို့လိုက်မပို့တော့တာလဲ အချောင်ခိုတာလား"
စာပို့သမားက Camilla၏ ချေပစကားအားပြန်လည်မချေပနိုင်သည့်အခါ ချောင်းတစ်ဟန့်ဟန့်ဖြင့်
"သွား သွား....ယူပြီးပြီဆိုလည်းသွားတော့.....အရူးမ!"
"ဟွန့်!"
စာအိတ်အညိုလေးအားလက်ထဲကျစ်ကျစ်ပါအောင်ကိုင်လာရင်းအိမ်ပြန်လမ်းအား ခြေလှမ်းသွက်စွာလျှောက်လာသောCamillaသည် လမ်းဘေးရှိ မုန့်ဆိုင်တန်းများအားငေးရန်လည်းမမေ့။ လူတို့၏လှုပ်ရှားသွားလာမှုကိုလည်းငေးကြည့်ရန်မမေ့ပေ။
"အို့!!"
မြင်းလှည်းသမားတစ်ဦးက သူ၏မြင်းအား အစာကျွေးနေသည်ကိုငေးရင်းလျှောက်နေရာမှ အရှေ့ကလူအားအနောက်မှဝင်တိုက်မိသွားသည့်အတွက်အရှေ့မှမိန်းကလေးသည် မြေပြင်ပေါ်သို့မလဲကျသွားသော်လည်း ယိုင်ကျသွားသည်။
YOU ARE READING
မှားခဲ့လေသော ကံကြမ္မာ (Completed )
Short Story"ဒီတံတားကိုသာကျော်ဖြတ်နိုင်ရင် ကိုယ်တို့ထာဝရပေါင်းဖက်လို့ရပြီ Easton Park " "ငါ....မလုပ်နိုင်ဘူး Jeon Ian.....မဖြစ်နိုင်ဘူး....ငါတို့နှစ်ယောက်ကမဖြစ်နိုင်ဘူး" "မဖြစ်နိုင်တာမရှိပါဘူး.....မဖြစ်သေးတာပဲရှိတာပါ.....ကိုယ့်ကိုယုံကြည်ပြီး ကိုယ့်လက်ကိုဆွဲလို...
