Korkunun Esareti

3.BÖLÜM 🌙

Merhabalar ben geldim 🌙
Bölüme başlamadan önce söylemek istediğim birşey var ki bölüm         hakkında yorumlarınızı yapınız ki ona göre ilerleyeyim
Keyifli okumalar 🌙 💗

"Sen kimsin?" Hiç bir şey demeden öylece baktı bana kaşları hala çatıktı.

"Hiç kimse, küçük " bu mu yani

"K-küçük mü?"deyince dudağının sol tarafı usulca kıvrılmıştı

"Hadi gel seni evine bırakayım  "deyince elini uzattı bana

"Dokunma bana dokunma "diyerek bağırdım tekrar.

"Tamam sakin ol dokunmuyorum hadi gel seni evine bırakayım söz veriyorum sana dokunmayacağım sadece sana eşlik edeceğim, küçük" diyerek ellerini teslim olurcasına havaya kaldırdı derin bir nefes alarak ayağa kalkıp üzerimi temizledim saat geç olmuştu. Sessizce yürümeye başladık birlikte, korktuğumu bildiğinden iki adım sağımdan yürüyordu ara ara bana baktığını hissedebiliyordum. Sessizce geçen yarım saatlik yolu bitirerek evin önüne geldik.

"Hadi gir içeri küçük sen girince bende gideceğim" derken sadece kafamı sallamakla yetindim ve içeri girer girmez hemen salonun penceresine gidip adama baktım arkasını dönmüş seri adımlarla ilerliyordu.

Kolumu aşırı iğrenç hissediyordum daha doğrusu kendimi iğrenç hissediyordum hemen bir duş almam lazımdı hızla ilerleyerek banyoya girdim ve üstümdekileri çıkarmaya başladım. Üstümdekileri çıkardıktan sonra banyoya girdim ve soğuk suyun altına girdim iyice yıkanmaya başladım güzelce yıkandıktan sonra vücudumun heryerini iyice liflemeye başladım yaralarımı umursamadan derimin hepsi nerdeyse kalkmıştı. Duştan çıkıp dişlerimi fırçaladım saçlarımı kurutup yatağıma uzanıp uyumaya çalıştım.ama uyuyamıyordum artık tek başıma daha fazla dayanamıyordum ve bu hastalık beni çok yoruyordu hastalığin yan etkilerinden biri olan halsizlik bugünlerde çok sık oluyordu aşırı derecede halsizleşiyordum bir andan gerçek ailemi bulmak istiyordum onlar tarafından sevilmek, korunmak istiyordum kendimi artık güvende hissetmek istiyordum fakat bir taraftanda istemiyordum bulmaktan korkuyordum onlarda o adam gibi olabilirler yaşadığım 17 yılı bi 17 yıl daha yaşamak istemiyordum.gözümden akan yaşlarla birlikte kapadım gözlerimi uykuya ve bir daha açmamak dileği ile...

___

Sabah gözüme vuran ışıkla gözlerimi açtım kendimi aşırı derecede halsiz hissediyordum şuan zor olsada zorla yatakta doğruldum komodinimin üzerindeki telefonumu alıp saate baktım 7:45 geçiyordu telefonumu yatağa koyacakken gördüğüm şey ile gözlerimin dolmasını engelleyemedim ellerimi yavaşça yastığın üzerine koyup dökülmüş olan saçlarımı elime aldım ve gözyaşlarımın yanaklarımdan süzülmesine izin verdim. Ben saçlarımı çok seviyordum onları kaybetmek istemiyorum.

Hepsini toplayıp odamdaki çöpe attım banyoya girerek elimi yüzümü yıkayıp dişlerimi fırçaladıktan sonra banyodan çıktım ve dolabımın karşısına geçerek içinden siyah bol paça pantolonumu alıp giydim ve kemerimi taktım dolabımın içindeki beyaz cropa gözüm takılınca kafamı sallayıp beyaz baskılı tişörtümü alıp giydim saçlarımı da açık bırakıp odamdan çıktım beyaz spor ayakkabılarımı elime aldım tam giyecek iken kapı çaldı.

Bir dakika kapı mı çaldı?

Buraya kimse gelmez ki Delikten bakınca kapıda bir adam dikiliyordu 52-53 yaşlarındaydı, kimdi ki bu adam?

"Kimsiniz?"Diye sordum tedirginlikle

"İlker Arslan ben iki dakika konuşabilir miyiz seninle?"

"Sizi tanımıyorum ne konu hakkında konuşmak istiyorsunuz ki "