Ders bitmişti. Dışarı çıkıp kulaklığımı taktım. En sevdiğim şarkımı açıp dinlemeye başladım. Yavaş yavaş yürüyordum. Bir an biri beni yolun ortasındayken kaldırıma itti. Ve ona araba çarpmıştı. Hayır. Olamaz. Biri beni neden kurtarmak istesin ki. Ben yerdeydim. Etraftaki insanlar bana bakıyordu. Arkadan bir kız geldi ve beni kaldırdı."Bir daha dikkat yoksa daha çok olur böyle olaylar. " dedi ve üstümü temizledi. Kız çok güzeldi. Tek buna takılmış olamam ya. Bir an beni kurtaran kişinin yanına gittim. Bacağı, kafası ve kolu kanıyordu. Bir erkek öğrenciydi. Bir dakika bu Demir... İşte bu daha kötüydü. Allah kahretsin ya. Nasıl böyle birşey olabilir ya. Ambulans sesleri geliyordu. Elime kanı bulaşmıştı. Kulaklıkta çalan şarkıyı kapattım. Demir'i ambulans ile götürdüler. İçeri binmek istemiştim fakat kabul etmemişlerdi.
Kız "Adın ne? " dedi. "Neden soruyorsun?"dedim. Kız suratıma bakıyordu. Sanki bana nedenini sorma der gibiydi."Merak ettim. Bu arada ben Eda. "dedi. Bende ona bir baktım. Gerçekten Eda vibe veriyordu."Bende Ece. "dedim. Kız başını salladı."İyi o zaman görüşürüz."dedi. Bende kafamı salladım ve eve doğru tedirgince yürüyordum. Ya Demir'e birşey olduysa... Küçüklük arkadaşım sırdaşım benim yüzümden ölmemeliydi.
O benim annem ve babamın kavgalarını, benim kimden hoşlandığımı ve dahası... Benim hastaneye gitmem gerekiyordu. Eve girince ablam ile karşılaştım. Hayret. İlk defa kapıyı açtı ama yüzü düşmüştü. "Ne oldu? " dedim. Başını yerden kaldırmıyordu. Ben içeri girip yüzünü kaldırdım. "Bana bak abla ve ne oldu onu söyle" dedim. Ev çok sessizdi. Ablam gözlerimin içine bakıyordu. Ama cevap yok. Evi gezmeye başladım. Salona girdiğimde büyük bir şekilde şaşırmıştım. Gözlerim dolmaya başladı. Annem yerde yatıyordu. Babam da yanında yatıyordu. Yoksa... Hayır. Hayır. Bu olamaz. "Şaka değil dimi? " dedim. Çünkü gerçekten şakaysa hiç eğlenceli değil dedim. Yerde bir adetde bıçak vardı. Herşey ortadaydı.
Ablam içeri girip tekrardan ağlamaya başladı. Rimeli akmıştı. Kim bilir ne oldu. Ablamın elleri kan ile kaplıydı. Ablamın adı Begüm'dü. Bugün çok kötü bir gün geçirmiştim. Ambulansı aradım. Geliceklerdi. İnşallah. Demir, annem ve babam... Ambulansa sadece ablam bindi. Ben evde salak gibi oturuyordum. Efe 'den bir mesaj gelmişti.
Selam Ece. İyi misin?
Bunu yazmıştım. İlk aşkım...Aslında düşününce çok şey olmuş.
İyi değilim. Ve neden sordun?
Yazdım. Normalde daha tatlı bir şekilde yazardım ama işt durumum pek iyi değil. Ama Efe neden İyi misin? yazdı onu çözemedim. Herşeyden haberi var mı?
Başın sağ olsun...
Dedi bu ne anlama geliyordu? Demir'i tanımıyor. Annem ve babamıda tanımıyor.
Kime ne oldu?
Dedim. Biraz bekledi ve yazıyor.
Annen ve baban...
Dedi. Gerçekten mi? İşte o zaman çıldırış o çıldırıştır. Telefonu kapattım ve büyük bir şekilde çığlık atıp etrafı dağıttım. Ablam aradı ve Demir'in yaşadığını annem ve babamın öldüğünü öğrendim. Gerçekten ben yaşamayı hak etmiyorum. Etraf baya dağılmıştı. Kendimi yatağa attım. Ablam eve geldi biraz konuştuk. Akşam oldu ve yattım.
Bölüm sonu...
Ece...
Efe...
Eda...
Demir...
Melisa...
Bulut...
Selin...
Arda...
Ceren...
