For Your Body ★ | Taekook

4- Cruel World

Jungkook düşünemiyordu. Taehyungla okulun tuvaletinde yaşadığı konuşmadan sonra düşünme yetisini kaybetmiş gibiydi. Bu zamana kadar tek çıkış yolu Taehyung olmuştu şimdi ise çıkmaza sürükleniyordu. Tüm kötü düşünceler genç çocuğun beyninde art arda sıralanıyordu ve Jungkook kontrol edemediği bu düşünceler yüzünden sinirle yumruğunu sıktı. Okul çıkışıydı ve okul kapısının kenarında düşüncelerini toparlamak için yere oturmuş, gökyüzüne bakarak öylece bekliyordu. N'olacaktı şimdi? Nasıl para bulacaktı bilmiyordu. Abisi umrunda değildi, tek umrunda olan şey küçük kardeşiydi ve onu korumak için abisini de korumalıydı. Çünkü biliyordu ki abisinin para için başına bela alması, onların da başına bela alması demekti ve bu da isteyeceği en son şeydi.

Abisi en az 2 gün içinde tekrar para için musallat olacaktı ve eskiden Taehyung sayesinde abisini başından savmak için verebildiği yüklü miktarda para artık yalan olmuştu. Abisinin onu zorlayacağını biliyordu ama bunu sonra düşünmeye karar verdi.

Cebinden bir dal sigara çıkarıp yaktı ve yaklaşık 2 dakikadır baktığı mavilikten gözlerini çekti. Etrafta gözlerini gezdirdi. Okul neredeyse tamamen boşalmıştı, tek tük kişi çıkıyordu artık. Sigarasından derin bir duman çekerken gözleri, aşina olduğu bir çift gözle buluştu. Taehyung...
Uzun uzun bakmayı diliyordu, belki de yanına gelip "Şaka yaptım hâlâ benimsin Jungkook" diyebilirdi. Ama demedi. Aksine sadece 1 saniye genç çocuğun gözlerine bakmıştı, ardından hemen gözlerini çekti ve korumasının getirdiği arabaya girdi. Taehyung'un gözlerinde ufacık bir üzüntü veya pişmanlık görmemek Jungkook'u yıkmıştı ama belli etmedi. Onun yerine elindeki sigaradan tekrardan derin bir nefes çekip onu dün Taehyung'un evine götüren şoför'e uzun uzun baktı. Fakat şoför de direkt olarak arabaya bindi ve arabayı çalıştırıp hızlıca ordan uzaklaştı.

Kabulleniş... Zor da olsa Jungkook gerçekliğini yeni kavrıyordu ve bunu yapmak zorundaydı da. Okul hayatı resmen bitmişti. Abisi yüzünden para biriktiremiyordu, bazen cebineki tüm parayı vermek zorunda kalıyordu ve işler bu haldeyken okuyamazdı. Part time gittiği işine full time olarak devam edebilirdi, ki öyle de yapacaktı.

Düşüncelerden sıyrılmak istercesine kafasını sağ sola sallamış ve ayağa kalkmıştı. Eve gitmeliydi, eve gitmeli ve kardeşine abilik yapmalıydı, ona her şey iyiymiş gibi davranmalıydı. Her zaman böyle yapardı. Çünkü dünya Jungkook gibiler için acımasızdı.

Hızlı adımlarla evin yolunu tuttu Jungkook. Müzikleri her zaman olduğu gibi yine ona eşlik ediyordu. Müzikleri de olmasa n'apardı bilmiyordu, en azından onlara sahipti. Bu zamana kadar yanında kendini ait hissettiği tek kişi de artık yoktu. Ama Jungkook buna da alışırdı.

Evine yaklaştığında adımlarını yavaşlattı, hızlı yürüdüğü için nefesi hızlanmıştı. Sakin görünmek için yavaşça yürümeye devam etti. Sonunda siyah kapı görüş açısına girdiğinde anahtarıyla kapıyı açtı ve içer girdi. Girdiğinde evi boş bekliyordu ama beklediği gibi olmadı karşılaştığı manzarayı gerçekten beklemiyordu. Kardeşini okula bırakan komşuları bayan Choi Yeonjunla birlikte masada oturmuş öylece duruyorlardı. İçeri girmemle birlikte Yeonjun 'Abiii!' Diye bagırarak bacaklarına sarılmıştı.

"Bir şey mi oldu bayan Choi?"

Kadın samimi bir şekilde güldü ve ayağa kalktı.

"Hayır hayır, Yeonjun'u okuldan almayı unutmuşsunuz da onu eve getirmiştim. Girdiğimde de kimseyi göremeyince evde Yeonjun'u tek bırakıp gitmek istemedim."

Jungkook duyduğu şeylerle gerçekten karşısındaki büyüğüne karşı içinde büyük bir sevgi beslemeye başlıyordu çünkü gördüğü küçücük ilgi ve değer'e muhtaçtı. Bir ev geçindiriyor, ve kardeşine, hatta abisine bile abilik yapıyordu. 19 yaşında olgun ve zeki biriydi belki evet ama içten içe o da daha çocuktu, ilgiye ve sevgiye ihtiyacı olan bir çocuktu hem de...