Ömerin yüzünü değiştirdiler ömerin ruhunu değiştirdiler lskdmdmdm
Yeni kapağımızz ve yeni adımızlaa tekrardan saharalardayızzz umarım hakkımızda hayırlısı olur .
Bölüme başlamadan yıldıza basar mısınız💫
Yorumlarınızı bekliyorumm.
Bölüm şarkısı bırakmasam olmaz
Anıl Emre Daldal- B.
Müziği ekledim bile başlatabilirsinizz.
"Artık gidebilir miyiz abimi merak ediyorum."
kafasını sallamasıyla ikimizde arabaya bindik.
Arabayı çalıştırdığında bir anda yüksek sesle Müslüm Gürses'in Nilüfer şarkısı çalmaya başladı. Ses o kadar yüksekti ki kulak zarım patlayacaktı nerdeyse.
Ben kulaklarımı avuçlarımla kapatana kadar üsteğmen hızlı davranıp müziği hemen kapatmıştı.
"Allahım yarabbim çok şükür."
ellerimi açıp duamı edip avuçlarımı yüzüme kapattım amin der gibi.
"Üsteğmen sende de ne kulak varmış mübarek bu sese nasıl dayanıyorsun?"
umarım ki bu seste dinlemiyordur her zaman.
"Hayır elim falan değmiştir arabayı istop ederken o kadar manyak değilim."
"He yani manyak olduğunu kabul ediyorsun."
biz bir anda nasıl kırk yıllık dost gibi muhabbet etmeye başladık bilmiyorum ama sohbet sarmıyor desem yalan olur.
"Aynen bacım."
"Bacım ne be oldu olacak devrem de tam olsun."
oldum olası bu bacı kelimesinden nefret ediyordum.
benim söylediğim şeye gülümseyip cevap vermeme hakkını kullandı.
Ben de önüme dönüp yolu izlemeye başladım.
Şuan abim hastanede ve sen nasıl bu kadar rahatsın dşye soruyorsanız, abime ne olduğunu tam anlamıyla bilmesem de şuan iyi olduğunu bildiğim için içim rahattı.
Abim asker sonuçta ve her an her şey olabilirdi maalesef ki ve beni en çok korkutan da buydu ya zaten onu sinirlendirsem de o benim ailemdi o olmasa ben ne yapardım.
Çok korkardım hemde.
Bunu kimseye belli etmesem de her telefonum çaldığında yüreğim dar olurdu arayanın kim olduğunu ve ne için aradığını öğrenene kadar.
🎃
Hastanenin önüne geldiğimizde ben hızlıca girişteki görevlinin yanına gidip abimi sordum ama odasını söyleyemeyeceğini söyledi.
Asker olduğu için bir tehlike olabilir diye belki.
El mecbur üsteğmeni beklemeye başladım.
Sonuçta o girişte göründüğünde hemen yanıma gelip kadına asker kimliğini gösterdi ve merdivene doğru gitti e bende arkasından.
"Ah ölüyorum daha kaç kat çıkacaz?"
üsteğmen yüzünden baya bi kat merdivenle çıkmış hala daha çıkıyorduk.
"Geldik bile bu kat."
"Allahım sana çok şükür neydi bu."
ölmüştüm resmen dizlerim kırılmıştı artık.
Tekerlekli sandalye getirin doktorrr
"Abartma sende sanki kaç kat çıktık."
e kendisi tecrübeli olabilirdi sonuçta hergün belki daha fazlasını yapıyordur ama ben asansör kullanan kızlardandım ne yapayım.
O benden hızlı gitmişti onun peşinden gittiğimde abimin odasının içinde abimle sarıldıklarını gördüm.
Hımm
anlaşılan çok samimiler
Odaya destursuz bir şekilde daldım.
Abimin beni görünce gözlerinin parladığına şahit oldum.
Ah be canımın içi.
"Demek sürprizin buydu Barlas."
bu ne demek abi ya ben senin için ölüp ölüp dirileyim senin dediğim kelimeye bak.
abime doya doya sarılmış öpüp koklamıştım.
Şuan ona ne olduğu değil de şuan nasıl olduğu önemliydi zaten sonunda ne olduğunı öğrenirdim.
Abimden ayrıldığımda yanda oturan sarışın, mavi gözlü, minyon tipli kızı ilk girdiğimde görmemiştim heyecandan ama şuan görüyordum.
Burada ne işler dönüyor.
Kıza sorarca baktığımda kız abime bakıp gözleriyle izin istiyormuş gibi kalktı abim onay vermişse demek ki kalkıp karşıma geldi.
Benden de kısaydı muhtelen 1.67 falan anca vardı.
"Merhaba ben Işıl, Umut'un sevgilisiyim."
"Haa?!"
şuan ağzım açık bir şekilde karşımdaki güzelim kıza bakıyordum.
Yazık olacak abimi herkes çekemez öyle.
Bir dakika abim sevgili yapmıştı ve bana söylememişti.
Benim her attığım adımdan haberi olan abim sevgili yapmıştı ve bana söylememişti.
Abime acılı bir bakış atıp odadan çıktım.
Hava almaya ihtiyacım vardı.
Ama bu sefer merdivenle inmek gibi bir hata yapmayıp hazır bu katta olan asansöre binip zemin katta inip dışarıdaki banka oturdum.
Şuan siz benim çocukça veya şımarıkça bir tepki verdiğimi düşünüyor olabilirsiniz ama benim ailemden sadece abim kaldı annem yok babam yok teyzem, dayım, amcam yok kısacası kimsem yok sadece abim.
Abiminde benden başka kimsesi yok bizim kimsemiz yokken biz birbirimizin herşeyi olduk.
Abim belli etmese de çok duygusal bir insandı. Dışarıdan çok sert biri olarak görünüyordu bir keresinde askeriyeye gitmiştim onun bakışı yeterdi korkmaları için.
Ama abim bana öyle değildi. Annem ve babam ölünce kimsemiz kalmadığını fark ettiğimiz zaman saatlerce beraber ağladık.
Abimi o kız üzerse ben ne yapardım abimin bir kez daha böyle sevgilisi olmuştu ve sevmişti gerçekten ama kız onu aldatmıştı abim o zamanlar içine kapanmıştı, dış dünyayla bağlantısını kesmişti. Onu toparlayana kadar çok zorluk çekmiştim. Aynı şeyleri tekrar yaşamak istemiyordum.
"Niye ağlıyorsun?"
tanıdık sesin gelmesiyle o an ağladığımı fark etmiştim.
böyleelikle bir bölümün daha sonuna gelmiş bulunuyoruz.
Umarım ki okuyan herkes vote atmış birkaç tane de olsa yorum atmıştır.
Arkadaşlar biliyorsunuz ki sırf okunma artsın diye daha fazla kitleye hitap edelim diye kurgunun adını kapağını değiştirdim artık okunsun ya.
Bölüm hakkındaki düşüncelerinizi ve önerilerinizi buraya yazar mısınız?
Yeni bölüm okunma arttığında yorum olduğunda ve oy olduğunda gelecek okuyanlar birer tane yorum atsaa süper olur.
Okuyanlara teşekkür ederim💞🦩
30.11.2023
