Diğer bölüme koyduğum vote sınır dolmadığı için sırf oy atanları bekletmemek için kısa bölüm attım ama lütfen okuyan herkes bir yıldız atmayı çok görmesin.
Oy sınırı= 20
Ayşegül Aldinç- Durum Leyla
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Barlas gitmişti.
Ben de daha fazla beklemeden eve çıktım.
Kapıyı İnci açmıştı.
İçeri geçtiğimde Mehmet elindeki telefonunda birine birşeyler yazıyordu.
"Mehmet seninle biraz dolaşalım mı?"
Diğerlerini çağırmamıştım ama onlar Mehmet'in mutfaktan geldikten sonra moralinin bozulduğunu fark etmişlerdi. Onu konuşacağımızı biliyorlardı.
Onların en çok bu özelliğini seviyordum. Bana niye söylemiyorsunuz, ne konuştunuz gibi sorgulamıyorlardı. Anlatmıyorsak bir bildikleri vardır deyip geçiyorlardı.
"Tamam."
"O zaman ben hazırlanıp geliyorum."
Başını salladığında ben odama geçtim. İnci de arkamdan gelmişti.
"Kuzum birşey mi oldu?"
"Ya Mehmet yanlış anladı bazı şeyleri onları açıklamam gerekiyor."
Bavulumu hala yerleştirmemiştim.
Bavulumdan koyu gri kalın askılı bir bluz ve açık gri geniş pantalonumu almıştım.
Hemen üstümdekileri çıkarıp çıkardığım kıyafetleri giydim.
Makyaj çantamı çıkarıp hafif bir makyaj yaptım. Saçlarımı da açık bırakıp İnciyle odadan çıktık.
Oturma odasının kapısının eşiğine gittiğimde Mehmet beni görüp ayaklanmıştı.
"Abi biz çıkıyoruz bir iki saate geliriz."
"Tamam güzelim."
Mehmet'le çıktığımızda o da konuşmuyordu ben de.
"Şu ileride bir kafe var oraya gidelim mi?"
"Olur."
Mehmet biraz fazla soğuk yapıyordu. Bana çok değer veriyordu ama bu kadarı da fazlaydı.
Kafeye gittiğimizde sadece birkaç masa doluydu en köşedeki etrafı boş masaya geçtik.
Garson yanımıza geldiğinde iki soğuk kahve istedik.
"Mehmet bak aramızda Barlas'la aramızda birşey var sana yalan söylemek istemiyorum."
Mehmet'e yalan söyleyemezdim.
"Var gibi derken?"
"Biz birbirimizden hoşlanıyormuşuz ama konuşamadık fazla göreve gitmesi gerekiyordu."
şuan gergindim biraz Mehmet sevdiklerini paylaşamazdı vereceği tepkiden korkuyordum.
"Ayliz bak emin misin abin nasıl bir tepki verecek en yakın arkadaşıymış ulan Barlas'tan kardeşim diye bahsediyor duysa yıkılmaz mı?"
"Ama Mehmet elimizde olan birşey değildi ki herşey o kadar ani gelişti ki yemin ederim."
"Aşık mısın?"
aşık mıydım?
hayır tabikide
"Hayır daha birbirimizi çok tanımıyoruz, çok fazla vakit geçirmedik ikimizinki de hoşlantı."
"Ayliz bak sana ne kadar değer verdiğimi biliyorsun seni olmayan ailem yerine koyduğumu da biliyorsun senin mutluluğun her şeyden önemli benim için-"
"Biliyorum tabiki, bende seni ailem yerine koydum benim iki abim var biliyorsun."
"Sana demek istediğim iyi düşün iyi tanı yanlış karar vermeni istemiyorum , sonunda üzülürsen bende o herifi üzmekten kaçınmam."
gerçekten üzerdi...
"Biliyorum biliyorum. Bana sinirlendin mi?"
içimdeki küçük Ayliz birini kaybetmekten ölesiye korkuyordu.
"Hayır hayır. Sadece yanlış karar almanı istemiyorum, temkinli davran lütfen."
"Seni çok seviyorum Memoşumm."
Mehmet ona bunu dememden çok hoşlanmıyordu ama ben de onu demekten zevk alıyordum.
"Bak ya!"
Oy vermeyenler oy verebilir miii?
Lütfen şu koyduğum sınır dolsun 20 tane okunmaya göre çok birşey değil lütfen yani
