dövmeci, haobin.

bir

zhang hao'dan,

çok fena kafamı dağıtmam gerekiyordu, hemde en acilinden. bu evden hemen çıkmazsam cidden birilerine zarar verebilirdim.

babamın sinirle kırdığı yerdeki kemanın parçalarını aldım ve çantasına rastgele fakat nazik bir şekilde yerleştirdim. ben kemanımı toplamaya çalışırken ailemin daha da yükselen bağırışlarını umursamadım.

çantayı omzuma atıp sonunda ayağa kalkıp onlara döndüm. "inanamıyorum sana zhang hao! gerçekten tek yaptığımız senin için çabalamak fakat hiçbir şeyden memnun olmuyorsun! şu lanet keman yüzünden bizimle kavga ettiğine inanamıyorum, çalmayı beceremiyorsun bile. yeteneksizin tekisin."

onlara boş gözlerimle bakmaya devam ettim, bilerek onlardan her zaman yeteneğimi sakladığımı bilmiyorlardı. çünkü açığa çıkarttığım an beni istemediğim şeylere sürükleyip bütün keman aşkımı benden alacaklarını biliyordum. birkaç hizmetli bizi izliyordu. "çabalamaktan bahsettiğiniz buysa, sağ olun fakat hiç gerek yoktu." güldüm. oldukça sakin dursam da her an yüzlerine patlayabilirdim.

bir şey demelerine izin vermeden arkamı döndüm ve dış kapıya ilerledim. kapının kolunu tuttuğumda bu sefer sesler babamdan yükseldi. "gerçekten o kapıdan çıkabileceğini mi zannediyorsun?"

"evet, hemde oldukça basit bir şekilde." kapıyı açıp hemen kapının yanında, ayakkabılığın üstünde olan küçük lambayı gördüm. büyük ihtimalle dekor için alınan saçma sapan eşyalardan sadece biriydi.

kapının önündeki iki koruma bana doğru dönmüşken onlara gülümsedim. onlara fark ettirmeden ceketimin cebindeki çakıyı alıp hala sol elimdeyken bıçak kısmını açtım.

newton'un ikinci yasası; ivme kuvvetle doğru, kütleyle ters orantılıdır.

lambayı elime aldım.

merkezkaç kuvveti kullanılarak daha büyük bir etki yaratılabilir.

lambayı hesaplamalarımla adamlardan birine geçirirken iyi vurmuş olmalıyım ki yere düşmüştü ve lamba yüksek bi sesle parçalanmıştı. vakit kaybetmeden elimdeki çakıyı yanındakinin boynuna doğru sapladım ve çektim. var gücümle bahçenin önündeki motoruma doğru koşmaya başladım.

bunların hepsi saniyeler içinde gerçekleşmişti. sonunda bu bilgiler bir işe yarıyordu.

oldukça hızlı hareketlerle motora atlayıp gazlarken sırtımdaki keman çantasının düşmediğinden emin oldum.

bağırışlarını çok net duymuştum, büyük ihtimalle hiçbiri bunu beklemiyordu.

ne kadar dar ve kamerasız, gizli yollara girersem izimi kaybettirmem ve vakit kazanmam daha kolay olurdu.

yanımda sadece parçalanmış bir keman, cüzdanım ve telefonum, kanlı çakım, birde motorum vardı. aklıma o an gelen ilk seçenek acilen ülkeyi terk etmekti. motorumu da satıp kore'ye, belki de kuzenim ricky'nin yanına gidecektim. gerçi onu da bu belaya pek bulaştırmak istemiyordum.

★

ilkk bolummmm bu fic icin cok heyecanliyim😭😭 umarim cok guzel olur ve devam ettirebilirim, kizil gibi her gun gelmez ama arada da buna bolum atarim cok aksatmadan

rav kacarr⭐⭐⭐⭐