dövmeci, haobin.

dokuz

zhang hao'dan,

hanbin'e karşı olan başarısız flört denemelerim sonucunda felaket bir şekilde rezil olmuştum herkese.

üstelik o gün boyunca gülüp eğlensek de ertesi gün eski konuşmaz halimize geri dönmüştük ve bu benim aşırı derecede sinirimi bozmuştu. amacımı anlasa da hiçbir söylememesi ya da yapmaması da cabasıydı.

ve işte bugün tam olarak vazgeçme kararı almıştım. yani aslında almaya çalışıyorum. hala becerebildiğim söylenemez.

herkes eve erkenden geçmişti ve her ne kadar gyuvin ve ricky ikilisi eve onlarla dönmem konusunda ısrar etse de asla canım istemediği için dükkanda kalmaya karar vermiştim. giden herkesi uğurladıktan sonra dükkanda sadece arka odada dövme yapan hanbin, müşterisi ve kasa başında oturup oyalanmaya çalışan ben kalmıştık.

dakikalardır burada oturuyordum ve gerçekten sıkılmaya başlamıştım, keşke baştaki teklifi kabul edip eve gitseydim diye düşündüm ama hanbin'in yanında kalmak isteyen de ben olduğum için buna katlanmak zorundaydım.

en sonunda derin bir nefes verip ayağa kalktım ve gözüme kestirdiğim dükkanın kenarında duran kemanıma ilerledim. tamir ettirdiğimizden beri elime almaya cesaret edememiştim, belki de şu an zamanıdır.

kutusunu her zamankinden daha dikkatli açarken kimsenin olup olmadığına bakmak için etrafa kısa bir göz attım. emin olduktan sonra kemanı elime alıp omzuma yerleştirdim ve yavaşça yerimde sallanırken çalmaya başladım.

tanıdık melodinin normalinden daha farklı çıkması biraz moralimi bozsa da dikkatlice devam ettim çalmaya.

bir iki parça çaldıktan sonra tam bırakmak için durmuştum ki odadan bir kız ve arkasından hanbin çıktı. bir anlığına durup üçümüz bakışsak da hanbin kasaya doğru hareket edince kızın odağı ona kaymış ve peşinden ilerlemişti.

hanbin her zamanki sıradan uyarıları yapıp ödemeyi alınca kızın dükkandan çıkmasını bekliyordum fakat beklediğim gibi olmadı ve kız bir anda hanbin'i yakışıklı bulduğunu söyleyip numarasını istedi.

keman hala bir elimden omzumda durmak için destek alırken diğer elim boşa düştü. onları odanın diğer köşesinden izlerken vereceği cevabı bekledim. aklımdan bir sürü ihtimal geçti ama hiçbirine dur diyemedim.

günlerdir hatta haftalardır aramızda bir şey olmasını beklediğim ve uğruna uğraştığım hanbin'i başka birinin bu kadar kolay elde edebileceği gerçeği beni çok korkuttu.

ona da bana teklif ettiği gibi burada kalma teklifini edebileceği, bizim yaptığımız tek tük şeyleri onların da yapabilecekleri düşüncesi beni çok rahatsız etti.

bana baktı ve sessiz kaldı. cevap vermesini beklemeden dayanamayıp kemanımı toplayarak sırtıma attım ve dükkandan çıktım. korktuğum için kaçmıştım. vereceği cevaptan çok korkmuştum.

dışarıda yağmur yağıyordu, buraya ilk geldiğim gün olduğu gibi. yine bir yerlerden kaçıyordum, yine kemanım sırtımdaydı ama bu sefer ne motorum vardı ne de o zaman kaçmama neden olan düşüncelerim aynıydı.

yürümeye başlarken başımdan aşağıya yağan yağmur beni daha da kötü hissettirmişti. bir anda neden bu kadar kötü olduğumu anlayamadım. daha önce hiç görmediği bir kızın ondan telefon numarasını istemesi beni neden bu kadar tetikledi ki diye düşündüm.

gözlerimin önünde bir şimşek çaktı.

işte o an ondan hoşlanmayı bıraktığımı, çoktan sırılsıklam aşık olduğumu anladım. gerçekten sırılsıklam.

★

kizlar selam😭😭😭 bu bolum cok uzucu oldu aglicam neden aklimdaki sey bu degildi imdat😞✋ bolumu born to die dinleyerek yazdim kesin oyle oldu aslinda favori okurlarimdan biri icin (laf aramizda kendisi neo) tatlis bir bolum yazicaktim hep yanlis sarki acildi o yuzden oldu kesin. neyse hep gulcez mi biraz aglayalim ben kaciyorum o zaman☹️💗⭐