dövmeci, haobin.

yedi

zhang hao'dan,

tamam, belki de her gün hanbin'i görme teklifi pek beklediğim gibi değildi...

başta kulağa tamamen mükemmel gelen teklif aslında o kadar da güzel değildi. daha sadece birkaç gün geçmişti ama çoktan hayal kırıklığına uğramıştım. en basitinden hayalimdeki gibi sürekli hanbin'i göremiyordum bile. özellikle başka dövmecilerin yapmasını isteyen müşteriler dışında neredeyse herkesin dövmesini hanbin yapıyordu ve dolayısıyla odadan hiç çıkmıyordu. dövme yapmadığı zamanlarda ise yanına gunwook ya da gyuvin'i alıp onlara yardım ederek bir şeyler öğretiyordu.

ben ise ciddi anlamda hiçbir şey yapmadan ortalıkta oturuyordum. arada kasanın başında durarak bir şeyler öğrenmeye çalışıyordum çünkü hiçbir şey yapmadan durmak beni oldukça rahatsız ve yük gibi hissettiriyordu.

bu birkaç gün içinde ayrıca kemanımı da tamire yollamıştık ve bugün, şu an onu teslim almaya gidiyorduk. yanımda matthew ve ricky vardı. yürürken her ne kadar boş sohbetler döndürsek de aklımda hala hanbin dönüyordu. benden ne kadar uzakta olursa o kadar çok kafamı karıştırıyordu. aptal biti gibi ona karşı bir şeyler hissetmediğimi söyleyemeyeceğim, aramızda -en azından benim tarafımda- kesinlikle bir çekim vardı.

ben düşüncelere dalmışken çoktan dükkana vardığımızı ricky'nin beni dürtmesiyle fark ettim. başta kemanımı yaptırmak istememiştim fakat öylece paramparça durması beni oldukça üzüyordu ve bu kırık haliyle çalamıyordum. keman çalmak en büyük tutkum olduğundan en son ne zaman kemandan bu kadar uzak durduğumu hatırlamıyordum. sonunda ricky'nin de ısrarlarıyla beraber yaptırmaya karar vermiştim. matthew'un bir tanıdığının dükkanı olduğu için içim biraz daha rahattı.

derin bir nefes alarak dükkana girdim. dükkanın oldukça tatlı ve güvende hissettiren bir havası vardı. duvarlarda asılı ve yerlerde duran çeşit çeşit müzik aletleri vardı. gözlerim kemanların olduğu yerde takılı kaldığında ricky ve matthew çoktan yanımdan geçip görevliye kemanımı sormuşlardı. kadın bizi kısa süre bekletip içerden bir keman çantasıyla geldi.

çantayı gördüğüm an tanımıştım, benim kemanımdı bu. kadın keman çantasını yavaşça bana verdiğinde konuştu. "oldukça hasar aldığı için tamir etmesi de oldukça zordu. normalde bu tarz teklifleri geri çeviririz fakat matthew özellikle rica edince kıramadık. eskisi kadar iyi ve güçlü olduğu söylenemez yani çalmanızı tavsiye etmiyoruz. yine de tabii ki isterseniz yenisini alabilirsiniz."

kemanı yavaşça çantasından çıkartıp parmaklarımı üzerinde gezdirdim. kırılma noktalarını gayet iyi hissedebilirken gözlerim dolmaya başlamıştı. ricky bunu fark etmiş olmalı ki yanıma gelip elini omzuma koymuştu. onları üzmemek için kafamı kaldırıp gözlerimi hafifçe sildim. "teşekkür ederim, teklifinizi düşüneceğim." ben kadına gülümserken benim gülümsememle hepsi gülümsedi.

"hadi, geri dönelim. her şey için yeniden teşekkürler." matthew'un konuşmasıyla hepimiz kapıya doğru yöneldik. geri dönüş yolunda hala biraz üzgün olsam da çok daha iyi hissediyordum.

kısa sürede dükkana vardığımızda bazıları içerde oturmuş sohbet ediyorlardı. kasada oturan hanbin ile göz göze gelince gülümsedim ve yanına ilerledim. "hoşgeldiniz, kemanın düzeldi mi sonunda?" yanına oturduğumda ona dönüp kafamı salladım ve sırtımdaki çantayı çıkartıp kenara bıraktım. "kısmen, hala hasarlı fakat en azından tek parça." dediğimle gülerken yanakları hafifçe kızarmıştı. "çok tatlısın."

"ne?" bir anda gülümsemeyi bırakıp kaşları havalanınca biraz irkildim. "ah- şey, yani gülünce yanakların kızardı. ona demiştim." dediğimle bi daha güldüğünde bende ona gülümsedim. "gidin kendinize oda felan alın ya." gyuvin arkadan bizi bölerken ona çatık kaşlarımla döndüm. "bana diyen de sap olsa, ricky ile beş dakika rahat durmuyorsunuz."

"en azından biz sevgiliyiz." bana dil çıkarttığında buna karşı verecek bir cevabım olmadığı için omuzlarımı düşürdüm. "sen işine gitsene gyuvin ya." hanbin onu kovaladığında göz devirip tekrar önüne döndü.

★

ciglik aticam yazamiyorum bunu cok kotu kontrol etmeden attcam