Hayat, insana verilmiş en güzel hediyedir. Tabii onu hakediyorsan.. Eğer bir insan hayatı hak etmiyorsa ölene kadar acı çeker. Öfkesi caniliğin cahilliğini hep bi dalga gibi üzerine gelir. Benimde üzerime geliyor o dalga. Yakında beni içinde boğucak, boğulacağım, acı çekeceğim ama ölmeyeceğim. Çünkü o an hüzünlü olacağım. Hayat sadece mutlu olduğum anlarda getiriyor ölümü, o dalganın bana vuracağını biliyorum ancak iplerimden kurtulamıyorum ve ıssız kimsenin olmadığı bir köşede bekliyorum, ölümü yalvarıyorum, yardım istiyorum. Durup bana "Sen kötüsün,kurtulmayı haketmiyorsun!" diyorlar. Bende "madem kötüyüm, madem bana yardım etmiyorsunuz o zaman kötü olmaya devam ederim." dedim. İşte bu söz hayatımın dönüm noktası oldu. Artık hayatımı başkalarına göre kötü, kendime göre iyi olarak yaşayacaktım.
