Karya | Hyunchan

4 "benim babam affetmez."

Ara açıldığı için unutmuş olabilirsiniz kusura bakmayın gerçekten. Bir önceki bölümü okuyabilirsiniz isterseniz 🤍

~•~•~•~

"Kahve?" Chan elinde kahve kupasını kanepede oturup geceyi izleyen Hyunjin'e uzattığında Hyunjin gözlerini karanlık geceden Chana çevirdi. Chanın geniş odasında karşılıklı iki kanepe vardı. Bir tanesi cam kenarında olduğundan Hyunjin için favori haline gelmişti bile.

"Teşekkür ederim." Dedi ve kahve kupasını alıp elini ısıtmak için kupanın etrafına sardı. "Otursana." Hâlâ ayakta olan Chana gözleriyle kanepeyi işaret etti. Chan yanına oturduğunda kahvesinden bir yudum aldı.

Hyunjin, Chanın ailesinden kaçmak için erkenden odaya çıkmıştı. Chan da onu yalnız bırakmamak için yanındaydı.

"Ne düşünüyorsun?" Dedi Chan düşünceli Hyunjine bakarak.

İç çekti Hyunjin. "Yaşadığımız saçma durumu." Kafasını Chanın kocaman yatağında uyuyan oğluna çevirdi. "Oğlumu." Yeniden iç çekerek gözlerini karanlık gökyüzüne çevridi. "Babamı."

"Eminim sana kucak açacaklardır Hyunjin. Endişelenme."

Güldü Hyunjin. "Hiçbir şey bilmiyorsun."

"Anlatmak istersen dinlerim. Hem öğrenmiş de olurum değil mi? Bana güvenebilirsin." Dedi Chan Hyunjin hakkında her şeyi öğrenmek isteyerek.

Kaşlarını çattı Hyunjin. Bana güvenebilirsin... Hyunjin birilerine güvenmeyi beş yıl önce bırakmıştı oysaki. Kahvesinden bir yudum aldı. Anlatmaya karar vererek derin bir nefes aldı.

"Ben kaçtım."

Kaşlarını çatan taraf bu sefer Chan olmuştu. "Kimden?"

"Babamdan." Dedi Hyunjin. Pişmandı kaçtığı için. İliklerine kadar hissediyordu pişmalığı. "Babam hep sinirli biriydi. Diğer baba-" duraksayıp Chanın gözlerine baktı. "Benim annem yok bu arada. Karya gibiyim bende. Genetikten gelen bir şey yani benim karyaya hamile kalabilmem."

Chan 'anlıyorum' dercesine kafasını aşağı yukarı salladı. Hyunjin devam etmeden önce kahvesinden bir yudum daha alarak kanepeden sarkan bacaklarını kendine çekti.

"Diğer babamla hiç tanışmadım. Hatırlamıyorum nasıl biri olduğunu. Yüzünü bile görmedim. Tek bir fotoğrafı bile yok. Babam hepsini yakmış. Çünkü babamla beni ben daha bebekken terk etmiş."

Chan kaşlarını kaldırmıştı. "Hiç bir iletişiminiz olmadı mı?"

Kafasını sağa sola sallayarak reddetti Hyunjin. "Olmadı. Neyse, babam da o yüzden sanırım çok sinirlidir. Busanlıyız biz, bilirsin oranın insanını sinirli oluruz genelde ama işte babam, sevdiği adamın terk etmesine daha da sinirlenmiş ve dünyanın en aksi adamı haline gelmiş. Tabii, bana karşı öyle değildi. Benim üzerime çok fazla düşüyordu. Fakat işte bu üzerime düşme işi haddinden fazlaydı. Beni sıkıyordu. Her şeyime karışıyordu. Bunalmıştım ve..." Gözlerini kapatarak iç çekti Hyunjin. "Bende babamı terk ettim."