ESİR

24- EVET

eve gittiğimiz gibi Uraz telefonu alıp salona yanıma geldi

" okumak istediğine emin misin "onun okuduğunu anlamıştım

" hangisi daha kötü "

" Enes boş boş tehdit etmiş  annen özlem mesajları atmış baban ise... " dedi ama devamını getirmedi

" ne yazmış " dedim titreyen sesimle

" bu Tuncay o Tuncay mı neden yazıyor ki sana " dedi kaynatmaya çalışarak

" Uraz lütfen... ne yazmış " dediğimde derin bir iç çekti ardından telefonu bana uzattı telefonu elinden aldığım zaman mesajı okumaya başladım

yurt dışına gittiğini biliyorum sırf o teklifi kabul etmek için Enese bunu yaptığına inanamıyorum sadece Enese de değil bizim hayatımız kurtulacaktı ve sen onu hiç ettim seni bir gün bulacağım Şura işte o zaman 10 kemerle kurtulamazsın 

" çok acıklı dimi baya özlemiş beni " dedim ardından annemin mesajına girdim

kızım biliyorum yaşadığın çok ağır aldatılmak çok kötü bir şey ama lütfen eve geri dön baban da bende seni çok özledik

annemin yalan konusunda ne kadar iyi olduğunu hatırladım bir an... sıra Enesin mesajındaydı

bu yaptıklarının bedelini çok ağır ödeyecektik aşkım haberin olsun beni cemiyete rezil etmenin bedelini ödeyeceksin

mesajı okuduktan sonra çok takmadım ve Tuncayın attığı mesaja girdim

eski günlerin hatırına benimle bir kahve içer misin Şura lütfen biraz konuşalım

bu mesajı da atlayıp genel olarak gelen mesajları da kontrol ettikten sonra telefonu sehpanın üstüne koydum

" iyi misin " dedi Uraz karşımdaki sehpada oturarak

" harikayım " dediğimde bana yaklaştı ve yanağımdan tutup okşamaya başladı

" sen istemediğin sürece kimse seni bulamaz korkma ayrıca hepsi seni yurt dışında diye biliyor "

" korkmuyorum " dedim ardından konuşmak istemediğin için kalkarak mutfağa yöneldim ve dolaptan su bardağını alarak dolaptan meyve suyu doldurdum ardından ilaçlarımı da alarak meyve suyuyla birlikte yuttum

" iyi değilsin " dedi Uraz yanıma gelerek

" iyiyim Uruz " diye sesimi yükselttim

" sadece.... uyumak istiyorum "

" tek başına olmaz "

" Uraz lütfen yalnız kalmaya ihtiyacım var "

" yalnız kalmamaya ihtiyacın var "

" yapma " dediğimde gözlerim dolmaya başlamıştı

" kimseyi umursama ufaklık çünkü seni her şeyden çok seven biri var karşında bu insanları kim takar "

" o insanlar benim ailem Uraz " Enesle Tuncayı saymazsak

" olayın üzerinden ne kadar geçmiş sadece o gün mesaj atmışlar neredeyim kimleyim başım belada mı hiç umurlarında değil onlar benim ailem Uraz annemle babam nasıl böyle olabilirler ya " dedim ağlamaya başlayarak Uraz ise yanıma gelerek bana sarıldı

" sadece beni sevsinler istiyorum... ben ne yaptım onlara neden böyleler "

" senin kimsenin sevgisine ihtiyacın yok " dedi ve sarılmayı bırakarak elleriyle yanağımdan tutarak üstüme eğildi ve konuşmaya devam etti