Pov Allison
Vanuit mijn balkon heb ik zicht over een groot stuk van Sydney. Het blijft indrukwekkend om naar de sterren te kijken.
Iedereen ziet ze, waar je ook bent ze zijn hetzelfde.
In mijn kamer hoor ik een pling geluidje wat aangeeft dat ik een berichtje heb.
In Speedy Gonzales tempo spring ik van mijn stoel en ren ik naar mijn nachtkastje. Mijn hart mist een slag wanneer ik zie dat het bericht van Luke is.
Je vraagt je vast af, je kent hem nog maar een maand en je bent al verliefd op hem. Is dat niet een beeeetje te snel? Dat dacht ik eerst ook.
Maar toen ontmoette ik dus Luke.
Hij is net een goddelijke donut: je wilt hem opeten maar hij is te mooi.
(Ben ik melig?)
Ik ben over Luke aan het dagdromen terwijl hij me net een berichtje stuurde. Wie zegt er dan ik slim ben?
Ik pak mijn Iphone en ontgrendel hem.
OP WHATSAPP:
Lukey aka Penguinface: Sorry maar ik weet niet of dat ik het kan zeggen 'The Bro Code' Maar ik beloof dat het goed komt.
Ik beloof het
Xx Luke
Ps: Ik houd ook van jou<3
Ik vind het niet zo prettig dat hij het niet wil vertellen maar hij heeft gewoon 'Xx' gestuurd.
Volgensmij kan ik even niet helder denken. Wilt iemand me knijpen? Ik hoor dat iemand de trap op komt en naar mijn kamer loopt.
"Allison?"
------------------
Ik hoor iemand de trap opkomen en naar mijn deur toe lopen.
'Allison?'
'Allison?'
Ik herken de stem gelijk. Calum.
Wat doet hij hier? Waarom he-
'Allison ik weet dat je hier bent!'
Ik zucht en kijk in de spiegel. Ik heb rode ogen maar dat maakt me niks uit. Langzaam slof ik naar de deur en haal hem van het slot.
Gelijk ontmoette twee teddybeer oogjes de mijne.
Nog voor ik kan klagen trekt hij me in een knuffel en laat me niet los.
'Allison waarom rende je daarnet weg?' Vraagt Calum onschuldig.
Oh, gaan we nu zo doen? 'Dat kan ik ook aan jou vragen, waarom waren jij en Luke tegen elkaar aan het schreeuwen?!' Vroeg ik.
Hij slikte en keek me aan met puppy ogen.
Oh no way daar trap ik niet in boy.
'Kunnen we het daar een andere keer over hebben?' Vraagt hij hopeloos.
'Nee, je vertelt me nu wat dat was Calum! En de waarheid graag!' Zeg ik gefrustreerd.
"I-ik wil gewoon niet dat hij je wat aan doet" Zegt Calum zacht, hij kijkt naar beneden en ik zie een traan uit zijn ooghoek ontsnappen.
"Cal, Luke zou nooit zoiets doen. Dat weet je toch?" Ik pak zijn handen vast en kijk hem aan, ook al word ik een beetje gefrustreers.
"Nee Allison. Ik ken hem langer dan vandaag en ik weet wat hij allemaal kan doen"
'Wat kan hij dan doen? Calum vertel het me asjeblieft. Ik kan er niet tegen, en ik wil niet nog een keer bedrogen worden!' Uit frustratie beginnen tranen over mijn wangen te lopen en loop ik heen en weer. 'Vertel het me!' Schreeuw ik tegen hem.
'Hij moet dat zelf tegen je zeggen Allison.' Fluistert Calum zacht. Hij loopt naar me toe en probeert me te kalmeren maar ik sla zijn hand weg.
'Ik wil dit niet. Ik wil niet dat dingen geheim worden gehouden. Ik ben al f*cking zeventien jaar lang bedrogen. Dit moet er niet bij!'
'Allison kalmeer. Allison rustig er gebeurd niks. ALLISON OPHOUDEN NU!'
Hij komt op me af lopen maar ik ren langs hem de kamer uit.
Op de trap struikel ik bijna maar het maakt me niks uit. Ik moet weg. Ik moet hiér weg.
Met een handige draai doe ik de voordeur open en ren naar buiten. Ik hoor de voetstappen van Calum achter mij maar ik ben sneller.
Was hardlopen toch nog ergens goed voor.
Als ik in een andere straat kom loopt het dood. Ik kijk naast me en zie dat er een oversteek plaats is. Ik ren er naartoe.
Maar wat ik niet zie, is dat er een auto met volle vaart aankomt.
Ik hoor iemand mijn naam schreeuwen schreeuwen wat gevolgd word door een klap en een pijnscheut.
Het laatste wat ik herken is de stem van Calum en in de verte sirenes...
