Mafia Baby

17

 Geldim ama bölüm kısa oldu haberiniz olsun

Bayan Min in dedikleri durmadan yankılanıyordu beynimde Mingi yi yurda vermemem için beni tehdit etmişti resmen ama ben bakmak istemiyordum artık onu sorumluluklarını ben üstlenmek istemiyordum zorluyorlardı beni

Gerekirse Jo-Hyu yu bulacaktım o sahip çıkacaktı bana gerçi ölmüş müydü onu bile bilmiyordum ama bir şekilde öğrenecektim ve birde sürekli aklımda dolanan başka bir şey vardı hala o kızın kim olduğunu merak ediyordum

..........

Her zamanki gibi yine sıkılıyordum evde yumuşak koltuğa yayılmış küçülmüştüm her geçen gün Mingi daha çok büyüyordu büyümesiyle beraber benim korkumda onunla birlikte büyüyordu eğer yurda verirsem başımı belaya alırdım eğer o hasta olursa benden bilirlerdi nasıl altından kalkacaktım bunun, yatak odasında bir türlü rahat edemiyordum kendimi çok kötü hissediyordum bir elim karnımın üzerinde diğeride alnımdaydı sabah olmasına rağmen Yoongi hala uyanmamıştı yastığıma sarılmış uyuyordu zorla ayağa kalkıp yatağa oturmuştum üzerimde pembe pijamam vardı çıkartmak için birine ihtiyacım vardı karnım büyüdüğü için kendi başıma çıkartmak zor oluyordu bende uyumak istiyordum ama Yoongi uyuduğu yetmezmiş gibi birde yastığıma el koymuştu canımın sıkıntısını gidermem lazımdı yataktan kalkıp kapıya doğru yürümemle karnıma sancı girmesi bir olmuştu elimde olmadan sesli inlemiştim yatağa geri oturmuş karnımı okşamıştım o kadar sesli inlemiş olmalıyım ki Yoongi yi uyandırmıştım yatakta doğrulup oturur vaziyete gelmişti "İyi misin" demişti değildim sancı geçmemişti ilerledikçe büyüyordu bir elimi belime yerleştirmiştim Yoongi yatakta dizleriyle yürüyerek yanıma gelmişti "Hastaneye gidelim mi" demişti belime elini atmış bir süre okşamıştı "Lütfen gidelim" demiştim zorla, yataktan inip aceleyle pijamalarını çıkartıp kıyafetlerini giymişti saçını düzeltmeye bile vakit bulamadan yanıma koşmuştu "Yürür müsün kucaklıyım mı" 

"Ben yürürüm" demiş yavaşça ayağa kalkmıştım oda elini belime yerleştirip bana destek oluyordu bir eli belimde bir elide kolumdaydı karnımdaki büyük ve katlanılmaz sancı yüzünden sadece bir kaç adım atabilmiştim Yoongi yavaş olduğum için beni aniden kucağına almıştı "Bırak beni yürüyebilirim" ama çoktan kapıya gelmişti bile çok utanıyordum insanların bizi böyle görmesinden nefret etmiştim "İNDİR BENİ" dayanamamış bağırmıştım kendim yürümek istiyordum ama bırakmamıştı aksine inadına daha çok sarmıştı beni, arabanın yanına geldiğimizde bırakmıştı 

Arabaya binip kapıyı zorla kapatmıştım Yoongi'de yanımda ki koltuğa oturmuştu artık terlemeye ve üşümeye başlamıştım kendimi kıpırdatacak halim yoktu Yoongi önce benim ondan sonra kendisinin kemerini bağlayıp direksiyona geçmişti sancılarım daha da çoğalmıştı sanki birisi karnımı bıçaklıyordu başımı koltuğa bastırmaya başlamıştım acımı dışarıya yansıtmamaya çalışıyordum fazla sesli olmayacak şekilde ufak ufak bağırmaya başlamıştım yoksa o gün bu gün müydü doğuracak mıydım ama daha dokuzuncu ayına yeni girmişti eğer bugün doğarsa erken doğmuş olurdu ve bunu hiç istemezdim çünkü Mingi'nin hayatı tehlikeye girerdi hemde benim için zor olurdu göz kapaklarım ağırlaşmaya başlamıştı gözüm kapanmak için yalvarıyor gibiydi ve en son hatırladığım gözümün kapandığıydı  

.............

 Ağır hastane kokusu ile gözlerimi zorla açmıştım ne olmuştu böyle hiçbir şey anlamamıştım başımı yastıktan kaldırmış hastane yatağında oturur pozisyona gelmiştim hiçbir şey anlamamış şekilde etrafa bakarken gözüm istemsizce karnıma inmişti o artık karnımda değildi artık doğmuştu peki şimdi ne yapacaktım artık her şey için çok geçti 

Ağrıyan kolumu ovuşturmuştum koluma serum takmışlardı ve çok ağrıyordu elim karnıma gitmişti istemsizce, odaya Yoongi'nin girmesiyle elimi karnımdan çekmiştim benim yattığım hastane yatağına adımlamaya başlamıştı gözleri kıpkırmızıydı ağladığı belli oluyordu 

Neden ağlamıştı peki, yoksa Mingi'ye bir şey mi olmuştu onun sorunlarını ve sorumluluklarını üstlenmek istemesemde ona bir şey olmasını istemezdim ne kadar nefretde etsem sonuçta o benim kızımdı 

Yoongi yanıma gelmiş yatağa oturmuştu "Jimin iyi misin?" demişti ses tonundan ağladığını onaylamıştım asıl ona ne olmuştu ben ağlamıyordum bile "Bir şey mi oldu neden ağlıyorsun" birkaç saniye gözlerime bakıp gülmüştü umarım bu kötü bir şey olmadığını anlatmaya çalışıyordu "Jimin onu gördüm gerçekten çok minik" demişti bu sefer her şeyi anlamıştım Yoongi kötü bir şey olduğu için değil mutluluktan ağlıyordu gözlerini silip "Ama küvöze aldılar" gerçekten bunun içinmi ağlıyordu sonuçta o hayattaydı o en azından görmüştü ben görememiştim 

Bende görmek istiyordum ama ayağa kalkacak halim bile yoktu nasıl yürüyecektim "Bunun için ağlama" demiştim odaya giren hemşire konuşmamızı bölmüştü yanıma gelmiş serumumu çıkartmıştı "Bir şikayetiniz var mı?" diye sormuştu 

Ağrım yoktu sadece Mingi'nin ne kadar küvözde kalacağını merak ediyordum kadın yüzüme bakıp gülümsemişti niye gülmüştü bakışlarımdan ne diyeceğimi anlamış mıydı "Bebeğine ne zaman kavuşacağını soracaksın değil mi?" Nerden anlamıştı ki süper güçleri falan yoktu değil mi "Sadece iki gün sabret bebeğin sağlık problemi olmadığı için size erken vereceğiz"

Bu erken miydi yani şu iki gün bana iki yıl gibi gelirdi nasıl sabredecektim kadın hızlıca sensörlü kapıdan çıkıp gitmişti