lost • svt

c. twenty eight

tw// mention of blood;

[ ysha choi ]

nakatitig lang ako sa kaniya habang walang nagsasalita ni isa sa aming dalawa. he was wearing a hoodie and a cap. nakababa rin ang face mask niya at halatang nahihiya siya. binigyan niya naman ako ng isang ngiti at tumawa nang bahagya.

"please, 'wag ka sa akin magalit. hindi ako si seungcheol hyung hehe," parang natauhan naman ako sa sinabi niya at agad na kumurap.

"oh, sorry. akala ko kasi si seungcheol magsusundo sa akin," ngumiti na lang ulit sya at pinasakay na lang ako sa kotse.

"fasten your seatbelt, madame," paalala niya nang makasakay siya. he, then started the engine at nag-umpisa nang magmaneho.

for the past 5 minutes, walang nagsasalita sa amin. i can feel na medyo awkward ang atmosphere. hindi ako sanay na siya ang kasama ko. there's nothing wrong with that naman but nasanay kasi ako na i'm always with cheol and wonwoo, sometimes with joshua, seokmin and seungkwan. hindi rin kami gaano nakakapag-usap ng matagal dahil palagi siyang nagpupunta sa ospital at dinadalaw ang kaibigan niya.

"how's your shoot, by the way?" rinig kong basag niya sa katahimikan. i cleared my throat muna bago sumagot.

"it went well. nakakapagod lang kasi ang daming pa-change outfit," reklamo ko na ikinatawa niya.

"ganoon talaga. but i know naman na you did great," i thanked him and changed the topic.

"did wonwoo bribe you something para mapapayag kang sunduin ako sa set?" natatawa kong tanong.

"nah, nagkataon lang na malapit lang ang location mo sa ospital and bilang isang mabuting kapatid kay wonwoo at sa girlfriend niya, hindi na ako tumanggi." he glanced at me and smile. his wide smile caused his eyes to disappear. cute.

"oo nga pala, kumusta na 'yung friend mong naka-confine?" nakita ko namang dahan-dahang nawala ang ngiti niya at napalitan ito ng pag-aalala.

"she's fine," mahina niyang sagot.

"nung nakaraang araw, she had a seizures and her heart rate suddenly dropped. sobra rin akong nataranta nung bigla siyang nag flatline. naiyak na ako non, hindi ko alam ang gagawin ko and wala rin 'yung best friend niya that time. kaya hindi ako mapakali sa sobrang alala. she's fine now but she's on life support.." napabuga naman siya ng isang malalim na hininga matapos sabihin ang nangyari. napatakip na lang ako ng bibig ko sa gulat.

"i-i'm sorry.." hingi kong tawad na ikinailing niya.

"why are you sorry?" natatawa nitong tanong. i don't know.. i just feel like i need to apologize to him. ngumiti na lang ako sa kaniya at hindi na sumagot. tinignan ko ang labas ng bintana at napansing nakatigil ang kotse. oh, it's because of the stoplight.

"soonyoung, curious lang ako. paano kayo nagkakilala nung friend mo?" tanong ko nang ibaling ko ulit ng tingin sa kaniya. napansin ko namang ipiniling nito ang ulo niya at tila nagisip saglit at tsaka ngumiti.

"actually, she doesn't know me. but let's just say na i was her secret admirer,"

secret admirer? so he likes his friend?

"i'm admiring her from a far. giving her flowers everyday with the help of my friend who's also her best friend," nakangiti niyang patuloy.

"it started when i went to a cafe with dino, years ago. i didn't expect my friend to be there as well and i also didn't expect na maaagaw ng kasama niya ang pansin ko. i was curious kung sino 'yung magandang babaeng kasama niya nung araw na 'yon, so i chatted my friend and asked her name. ang cringe man pakinggan pero na love at first sight yata ako," he said dreamily. i never thought soonyoung would be like this. it's cute, tho.