Kanadı Külden Kelebek

Bölüm 1:Sayfalar

                                               🦋

Kanadı Külden Kelebek

Kanadı yanmış kelebek,
hiç var olmamış ki
Kanatları yakılmış,
uçamamış kelebek
Düşmekten korkmuş
Gökyüzüne hasret kalmış kelebek,

Kelebeklerin ömrü az olur korkma, kanadın külden de olsa çırp. Küller rüzgara kavuşur ki en sonunda.

                                            🦋

Sevgili Günlük,

Dediğim gibi tam tamına bugün 2 Ocak'ta abla oldum. Kardeşimin ismini Arhan koymaya karar verdim. Okuldaki tek arkadaşımın adıydı çünkü. Annemler onu bu kadar benimsememe çok sevindi!!

Bir an önce büyümesini istiyorum, onunla oyun oynamak için sabırsızlanıyorum!

O çok güzel kokuyor sevgili günlük. Aynı huzur gibi.

Kucağıma verdikleri zaman mutluluktan ağladım. O çok güzel. Ona iyi bir abla olacağıma dair söz veriyorum.

Ne olursa olsun ben Arhan'a iyi bir abla olacağım.

                                              🦋

İsminizi seviyor musunuz? Ben küçükken en çok sevdiğim şey ismimdi. İsmimi o kadar çok seviyordum ki her yere yazasım geliyordu.

Sonra büyüdüm.

Artık ismimi sevmemeye haşladım. Bana sadece acıyı hatırlatan bir sıfattan başka hiç bir şey olmadı gözümde.

Ahsen ismini bana babam koymuştu. Onun en güzel hediyesi olduğumu söylerdi. Peki baba madem en güzel hediyeydim ben sana, neden beni hiç paketimden çıkarmadın?

Her şey 8. yaş günümden sonra başlamıştı. Bir erkek kardeşim olmuş bütün ilgiyi o almıştı. Kıskanç bir insan değildim.

Sadece çocuktum.

Hala daha odasında babasının ona masal anlatmasını bekleyen küçük bir kız çocuğuydum ben.

"Ahsen" ismimi duymamla elimdeki günlüğümü kapattım. Küçükken bana kazandırılan bu alışkanlıktan vazgeçemiyordum.

Küçükken çok konuştuğum için bana verilmiş bir hediyeydi bu. Büyümüştüm. Eskisi kadar konuşmuyordum hatta gerekmedikçe hiç bir şey söylemiyordum.

Alışkanlıklara bir çakmak yakmak zordu, ben de kendime yaktım.

Odamdan çıkıp merdivenlerden aşağı indim. Annem, babam ve erkek kardeşim aynı masada oturmuş kahvaltı ediyorlardı.

Benim bu tablodaki yerim neydi?

O tabloda gölgenin bile yeri yok Ahsen.

"Okula geç kalacaksın"dedi annem.

Ben size geç kalmışım anne okula geç kalsam ne olurdu ki?

"Çantamı alıp çıkıyorum hemen"dediğimde babam kardeşime ithafen "Bugün okula seni ben bırakacağım"dediğini duydum.

Beni hiç dinlememişlerdi bile. Sanki ne zaman duymuşlardı ki beni?

Her gün bir annem bir babam erkek kardeşimi okula bırakıyordu. Ben ise okula yürüyerek gidiyordum.