«បានហើយ!ពួកឯងចេញទៅ»មុននឹងពួកនោះបានធ្វើអីធ្ងន់ធ្ងរទៅលើមីមី ថេយ៉ុងក៏បញ្ជាអោយពួកគេចេញនិងបោះសែកមួយសន្លឹកអោយពួកគេយកលុយទៅចែកគ្នា។ ថេយ៉ុងសម្លឹងមើលទៅរាងកាយរបស់មីមី ហើយក៏គំនិតដែលចង់ធ្វើអោយនាងមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនបានប្រឡាក់ប្រឡូកជាមះយពួកអស់នោះដល់ចំណុចកំពូលក៏កើតមានឡើងធ្វើអោយគេសើចម្នាក់ឯងទាំងសប្បាយចិត្តមុននឹងគេឡើងទៅធ្វើបាបរាងកាយរបស់មីមីបន្តទាំងដែលម្ចាស់ខ្លួនកំពុងតែសន្លប់មិនដឹងខ្លួន...
ព្រឹកឡើង បន្ទប់ក្រោមដីដែលត្រូវបានបិទជិតនិងគ្មានស្រមោលរបស់ថេយ៉ុងនោះ មីមីងើបឡើងទាំងទារុណនិងឈឺស្ពឹកពេញខ្លួនហើយនាងក៏បើកភួយមើលខ្លួនឯងក៏សុទ្អតែស្នាមស្នេហ៍រាប់មិនអស់និងស្លាកស្នាមស្មោគក្រោកធ្វើអោយមីមីបើកថ្ងៃថ្មីជាមួយនឹងទឹកភ្នែកព្រោះគិតថាខ្លួនត្រូវបានប្រុសៗទាំងនោះស៊ីអស់ចិត្តទៅហើយ។ សម្លេងយំខ្លាំងៗរបស់មីមីយំឡើងនិងរត់ចូលទៅក្នុងបន្ទប់ទឹកហើយយកកំណាត់មករុសខ្លួនប្រាណរបស់នាងហើហប្រើសាប៊ូជាច្រើនដើម្បីលាងស្នាមអាប្រិយចេញពីរាងកាយតែនាងខំប្រឹងយ៉ាងណាក៏នៅតែជូតមិនអស់ដល់ថ្នាក់នាងដុសរហូតដល់រាងកាយនាងរលាត់ក្រហាយពេញសពកវទាំងប្ថាណតែមាងមិនបោះបង់និងព្យាយាមដុសសង្ឃឹមថាស្លាកស្នាុំអាក្រក់នោះនឹងបាត់ចេញពីរាងកាយរបស់នាង។ មីមីដុសស្បែកខ្លួន៉ងតាំងពីសតហូតទៅដល់ក្រហមរហូតដល់ថ្នាក់រលាតហូរចេញស្រក់មកតាមទឹកផ្កាឈូកដែលបាញចេញមកពីលើតែនាងនៅតែបន្តដុសជាមួយនឹងកែវភ្នែកដែលឈឺចាប់បំផុតនិងមិនអាចនឹងលើកលែងដល់ថេយ៉ុងបាននិងថែមទាំងមានភាពឈឺចាប់ខ្លាំងនៅពេលដែលឃលញនូវនូវស្នាមវាយដំរបស់ថេយ៉ុងមកលើនាងដែលបោះត្រាលើរាងកាយនាងជាំគ្រប់កន្លែងសឹងមិនចន្លោះ។ មីមីស្រែកយំនិងយកដៃទៅរាយនឹងជញ្ចាំងេហូតដល់មានស្នាមក្រហមនិងរលាត់ទាំងបាតដៃទៀតនិងបន្ទាប់មកនាងក៏បញ្ឈប់កាតវាយនោះនិងយកអាវឃ្លុំមកពាក់ជាមួយនឹងរាងកាយដែលមានស្នាមដុសនិងរបួសរលាត់ពាសពេញហើហនាងក៏រត់ឡើងទៅលើពូកនោះដើម្បីយំបន្តនិងផ្តួលខ្លួនទាំងគ្មានកម្លាំងដេកផ្អៀងយំទៅលើពូកនោះស្ងាត់ៗបំផុត
«ប៉ាមីមីលែងមានកម្លាំងតស៊ូទៀតហើយប៉ា..មីមីប្រហែលជាទ្រាំបានជួបប៉ាបន្តទៀតមិនបាននោះទេ..ហ៊ឹកៗ..មីមីសុំទោសណាប៉ា» មីមីយំតិចៗនិងគិតថានាងប្រហែលជាមិនបានជួបប៉ារបស់នាងទៀតទេព្រោះភាពអត់ធ្មត់នាងមានដែនកំណត់នាងប្រហែលជាអាចបញ្ចប់ជីវិតខ្លួនឯងមុនបានឃើញប៉ារបស់នាងទៅទៀត...
