giyotin | jw

yani ölümü yaşamak nedir bilir misin?

kiraz - park jay

kiraz:
başını hiç kaldırmıyorsun

siz:
oysa kaldırsam seni göreceğim değil mi
ama seni görmemi istemediğini biliyorum

kiraz:
çok güzelsin ki|
teşekkür ettim öyleyse

siz:
senin için kimim ben

kiraz:
önemli olan benim için kim olduğun değil
önemli olan kendin için kim olduğun
her şey insanın kendisinde başlıyor

siz:
şairane bir ruhun olduğunu düşünüyorum

kiraz:
yalnızca konuyu değiştiriyorsun

siz:
öyle

kiraz:
ümit yaşar'ı şu sıra çok okuyorum

siz:
ölüm şairi desene sen şuna

kiraz:
yine de aşk şairiydi

siz:
öyleydi ama
ölüm düşüncesi bitirdi onu
ve şahsen ölmek istediğini hiç düşünmedim ben
bu onun için bir metafor gibiydi
bunu düşünmeyi ve hakkında yazmayı seviyordu
eğer bu kadar çok ölmek
istiyor olsaydı, ölürdü
ki ölmek isteyen biri bunun hakkında bu denli konuşur muydu tartışılır

kiraz:
göz pınarlarında donup kalır hayallerin
planların, kaçışın, kurtuluşun
ve deler sevgi dolu yüreğini

siz:
sevgi bilmeyen bir kurşun

kiraz:
vedat peki
o hiç hak etmemişti

siz:
kiraz

kiraz:
hm?

siz:
biz vedat olmak için doğduk
00.22
görüldü.

vedat'ın hikayesi.

vedat, ümit yaşar oğuzcan'ın oğludur.
babasının karamsar ve intihara meyilli ruh hali onu epey etkilemiştir.
babasının defalarca intihara kalkışmasının sonucunda vedat dayanamamıştır.
bir gün galata kulesinden, gencecik yaşında, on yedisinde, kendisini aşağıya bırakmış, avucunda ise yalnızca ufak bir kağıt parçası bulunmuştur.
ve üstünde şöyle yazıyordur,
"öyle intihar edilmez baba, böyle edilir."

vedat'ın bu durumundan sonra ümit yaşar'ın hali içler acısıdır.
kendisi ölümle daha da yakınlaşmış, içimizi burkan onca şiir yazmıştır.
oğluna yazdığı şiirler ise, gözlerimizi doldurmak için yeterlidir.

"galata kulesi.

6 haziran 1973
pırıl pırl bir yaz günüydü
aydınlıktı, güzeldi dünya
bir adam düştü o gün galata kulesinden
kendini bir anda bıraktı boşluğa
ömrünun baharında
bütün umutlarıyla birlikte
paramparça oldu
bir adam düştü galata kulesinden
bu adam benim oğlumdu!

gencecikti vedat
ışıl ışıldı gözleri
içi
bütün insanlar için sevgiyle doluydu
çıktı apansız o dönülmez yolculuğa
kendini bir anda bıraktı boşluğa
söndü güneş, karardı yeryüzü butun
zaman durdu
bir adam düştü galata kulesinden
bu adam benim oğlumdu

'açarken ufkunda güller alevden'
çıktı, her günkü gibi gülerek evden
kimseye belli etmedi içindeki yangını
yürüdü, kendinden emin
sonsuzluğa doğru
galata kulesinde bekliyordu ecel
bir fincan kahve, bir kadeh konyak
ölüm yolcusunun son arzusuydu buydu
bir adam düştü galata kulesinden
bu adam benim oğlumdu

küçücüktü bir zaman
kucağıma alır ninniler söylerdim ona
uyu oğlum, uyu oğlum, ninni
bir daha uyanmamak üzere uyudu Vedat
6 haziran 1973
galata kulesinden bir adam attı kendini
bu nankör insanlara
bu kalleş dünyaya inat
şimdi yine bir ninni söylüyorum ona
uyan oğlum, uyan oğlum, uyan Vedat."

-
412 kelime.
ne desem bilmiyorum, sanırım bu bölümde vedat'ı anmak istedim açıkçası ne zamandır duruyor fakat cesaret edemedim bölümü atmaya.

ümit yaşar 24 kez intihara kalkışıyor bu arada, jay o nedenle öyle diyor.
kendisi ise yalnızca üç kez kalkıştığını iddia ediyordu sanırsam.

karakterlerimiz hakkında ne düşünüyorsunuz bu arada? yorumlarınızı beklerim.

umarım beğenirsiniz, iyi geceler diliyorum.
🖤🖤🖤