𝙔𝘼𝙇𝘼𝙉//𝘿𝙍𝘼𝘾𝙊 𝙈𝘼𝙇𝙁𝙊𝙔

bölüm 7 - VAZGEÇMEM

Kendimi toparlayıp oradan ayrıldım ve büyük salona gittim.
Harry ve Ron oturuyordu, sinirli gibiydiler yanlarına gittim.
" Ne o, ikinizin de yüzünden düşen bin parça." -Laura
"Ginny'nin sevgilisi var." -Ron
"E harika bu, sevinmelisiniz bence." -Laura
"Harika mı?" -Harry
"Sevinmeli miyiz?" -Ron
ikisi de şaşkın şaşkın bana baktı.
"Ne bakıyorsunuz öyle." -Laura
yanlarına oturdum.
"Ben onun abisiyim, tabi ki sinirlenirim." -Ron
"E Ron abisi de sinirleniyor, sana ne oluyor?" -Laura
dedim Harry'ye bakarak.
"Ee, bende abi yarısıyım sonuçta."-Harry
yüzü kızardı, kör kütük aşığım demiyor da.
"İyi bakalım."-Laura
yüzüne imalı imalı baktım, gözlerini devirdi ve sırıttı.

"Sen Malfoy'dan haber ver, plan nasıl gidiyor."-Ron
dedi ve yemeğine devam etti
"Sarıldık." -Laura
dedim aniden. Ron'un yemeği boğazında kaldı, Harry ise şaşkınlıkla bana baktı.
"Ne dedin?"-Harry
"Ne öhö öhhö."-Ron
"Sarıldık dedim."-Laura
"Nasıl sarıldınız?"-Ron
"Nasıl sarılmamızı bekliyorsun, bildiğin sarıldık." -Laura
"Nereden esti sarılmak?"-Harry
olan biten her şeyi anlattım.
"Eminsin değil mi Malfoy olduğuna?"-Ron
"Eminim Ron, hem başka kim olacak? Hermione nerede bu arada?"-Laura
"Geliyor."-Ron
Hermione yanımıza geldi, Harry olanları özet geçerken bende etrafa bakınıyordum, gözüm slytherin masasına takıldı. Malfoy tek başına oturuyordu, yine durgundu. 

Ayağa kalktım ve o tarafa ilerledim, biraz daha yakınlaşmaktan zarar gelmezdi, tam karşısına oturdum.
"Neden buradasın?"-Draco 
"Burada yemek istiyorum."-Laura
"Ye o zaman."-Draco
ayağa kalktı ve gitmeye başladı, bende peşinden gittim. Sabahki Malfoy'dan eser yoktu.
"Durur musun?"-Laura
kolunu tuttum.
"Bırak!"-Draco
bağırmasıyla bir adım geri çıktım,
herkes bize bakıyordu.
"Korkuyor musun? Benim korkaklarla işim olmaz."-Draco
"Korkmuyorum, asıl benim seninle işim olmaz."-Laura
"O yüzden mi güçsüz kaldığın ilk anda kollarıma atladın?"-Draco

Donup kalmıştım.
Etraftakiler fısıldamaya başlamıştı, tepki veremiyordum, hayal kırıklığıyla gözlerinin içine baktım.
O da bana bakıyordu ama gözlerinde az önceki nefret ve tiksinti yoktu, elleri titriyordu.
Bir insan nasıl bu kadar acımasız olabilirdi, bu saf kötülüktü. Neden bu kadar direniyordu anlamıyordum.
Bir insan ancak bu kadar inatçı olabilirdi, ama o inatsa ben daha inadım. Ben Sirius Black'in kızıyım, asla vazgeçmem.
Yanından geçerken bilerek ona çarptım, çarpmamla sarsıldı ama bana bakmadı bile.
Hızlı adımlarla oradan ayrıldım ve odama gittim, o kadar sinirliydim ki. Ama ne için sinirliydim, planımı bozduğu için mi? Alakası bile yoktu, ona olan sinirim baş başayken farklı insan içinde farklı davranmasıydı.
Onun yaptığı bu belirsizlikler beni yoruyordu.

Yatağın üzerine oturdum beş dakika sonra kapı çaldı, kafamı kapıdan tarafa çevirdim.
İçeriye Pansy girdi.
"Gelebilir miyim?"-Pansy
kafamı salladım.
Kapıyı kapattı ve yanıma oturdu, birkaç saniye yüzüme baktı ve konuştu.
"İyi misin?"-Pansy
"Evet, harikayım."-Laura 
"Aşağıda olanlar, Draco neyden bahsediyordu?"-Pansy
"Sadece saçmalıyordu."-Laura  
"Potter yanına gelmek istedi ama ortak salona almadılar."-Pansy
"Onun yanına sonra uğrarım."-Laura 
"Derse yetişmek için son on dakikamız var."-Pansy
"Hadi gidelim."-Laura