𝙔𝘼𝙇𝘼𝙉//𝘿𝙍𝘼𝘾𝙊 𝙈𝘼𝙇𝙁𝙊𝙔

bölüm 1 - PLAN

-1996,grimmauld meydanı 12 numara-
noel için toplanmıştık keyifle yemeğimizi yiyorduk
"Keşke Maria da burada olsaydı." 
babamın sözleriyle yüzümdeki gülümseme silindi, hala annemi savunuyordu bir türlü annemi unutamıyordu.
hepimizin yüzü düşmüştü.
"Onu en son ne zaman gördün Laura? "
daha çok sinirlenmiştim, kafamı kaldırdım ve cevap verdim
"3 yaşımda, beni terk edip gittiği gün bıraktığı parkta, 2 saat o gelecek diye beklemiştim sanırım beni kontrole gelmişti gözünün ucuyla baktı sonra da tanımıyormuş gibi yapıp gitti, daha da görmedim. Yaptığı alçaklıktan sonra karşıma çıkmaya utanmıştır tabi hala utanma duygusu varsa"
sesim biraz sert çıkmıştı, yüzüm asıktı
yemeğimi yemeye devam ettim
babamın bana baktığını hissediyordum
"Annen hakkında hiçbir şey bilmiyorsun! Eminim belli nedenleri vardı, yoksa seni asla bırakmazdı."
kafamı kaldırıp babama baktım
"Ama bıraktı, asla yanımda olmadı!"
şimdi ikimizde birbirimize bağırıyorduk
"O harika bir kadındı!"
"Beni, bizi terk etti!"
"Bizi sevmişti."
"Sevgisi bu muydu?"
"Evet bu!"
"Peki, o zaman neden gitti?"
"Her şey ona zor geliyordu, sonra dayanamadı."
"Bizi bu kadar seviyorsa neden burada değildi?"
herkes bize bakıyordu
"Denedi, hep denedi ."
sabrım iyice taşmıştı
"O kadın asla burada değildi, GİTTİ!"
babam susmuştu
"Azkaban'a atıldığın zaman günlerce ağladım!"
kimseden ses çıkmıyordu
gözyaşlarım akmaya başlamıştı bile
"Üç yaşındaydım baba, üç ve sokakta kalıyordum! o parkta 2 gün bekledim o kadın gelecek diye ama gelmedi, onun yerine yetimhane görevlisi geldi. Yıllarca yetimhanede şiddet gördüm çünkü herkes seni suçlu sanıyordu, ben yine de hep senin arkanda durdum!"
babam kafasını yere eğmişti
"Hogwarts'a başlarken içimde bir umut vardı belki orada arkadaşım olur diye, ama olmadı. Her gün zorbalık yapıyorlardı, okulun en iyileri bile. Bunları o kadın değil, ben yaşadım. O başka biriyle ve mutlu baba!"
masadan kalktım ve odama gitmek için kapıdan çıktım, ağlıyordum
babam arkamdan seslendi
"Laura, dur."

-Günümüz-
Hermione'nin koluma dokunması ile düşünmeyi bıraktım
"Laura, iyi misin?"
"Evet."
"Babanı mı düşünüyordun?"
öldüğünden beri anca toparlanabilmiştim
hep onu düşünüyordum
"Keşke o gün o kadar yüklenmeseydim."
"Kendini suçlama bence sen haklıydın."
dedi Ron
"Laura, şu planı yap-"
"Merak etme Harry, kimse anlamayacak."
"Ben sadece senin için endişeleniyorum, çok tehlikeli olabilir."
"Neden tehlikeli olsun?"
"Harry Malfoy'un ölüm yiyen olduğunu düşünüyor."
dedi Hermione elindeki kitabı okurken
"Uçmuşsun sen, kim-olduğunu-bilirsin-sen o korkağı ne yapsın?"
"Ron haklı."
Harry ayağa kalktı
"Temiz hava almam lazım."
ve çıktı
"Peki nasıl aralarına gireceksin?"
"Bilmiyorum Ron."
biraz düşündüm
"Buldum!"
Ron bana döndü ve sordu
"Ne buldun?"
"Draco'ya nasıl yaklaşacağımı."
"Nasıl?"
"Tabii ki Pansy, hatırlıyor musunuz? 3. sınıfta aramız iyiydi."
Hermione umutlu görünüyordu
"Umarım işe yarar."
"Umarım..."
*
Hogwarts'a vardık 1. sınıfların bina seçimi ve ziyafetten sonra zindanların en sonundaki yatakhaneme gittim
çok yorgundum hızlıca kıyafetlerimi değiştirip yattım

eveet ilk bölümü sonunda yazabildim.
vote atarsanız çok sevinirim, iyi okumalar...
362 kelime..