អ្នកបម្រើកំពូលស្នេហ៍

ភាគបញ្ចប់

ជីវិតមនុស្សគឺបែបនេះឯងមានសុខក៏ត្រូវតែមានក្ដីទុកដូចគ្នាដែរ ទន្ទឹងនឹងដំណឹងល្អក៏មានដំណឹងអាក្រក់ដូចគ្នា។ មិញឈិនមានផ្ទៃពោះ ស៊ាវជីងរួចផុតគ្រោះថ្នាក់វាជារឿងល្អផ្ទួនៗ តែវាក៏មានរឿងអាក្រក់ដែរព្រោះថារាងក្រាស់បានបាត់បងការចងចាំហើយ។

<លោកជាអ្នកណា?>

<នេះបងមិនចាំអូនទេឬ?>

<អត់ទេ>

<អូនគឺមិញឈិននោះអី>

<មិញឈិនណាខ្ញុំមិនស្គាល់ទេ>

<ហឹកៗ ហេតុអ្វីក៏បងភ្លេចអូនទៅវិញអូនខំរងចាំបងដឹងខ្លួនវិញតែមិចក៏បងភ្លេចអូនទៅវិញ?>

<ន៎ែកុំចូលមកជិតខ្ញុំ>

<ហឹក នេះអូនមិញឈិនណា>

<ប្រាប់ហើយថាមិនស្គាល់ចេញទៅ>នាយមិនបាននិយាយតែមាត់ទេថែមទាំងបានរុញកាយល្អិតមួយទំហឹងទៀតផង

<ហឹកៗ>

<បងប្រុស>តែក៏សំណាងល្អដែរអុីបូនាយបានទៅជួយបងប្រុសគេទាន់ពេល

<ហឹកៗ កុំដេញអូនចេញអីណាអូនសុំអង្វរ>

<អុីបូបងនាំបងថ្លៃចេញសិនទៅ>

<តែ>

<មិនអីទេចាំអូននិយាយជាមួយគាត់ខ្លួនឯង>

<បាទក៏បានដែរ>

<តោះបងប្រុសយើងទៅក្រៅសិនទៅ>

<ហឹកៗៗតែអុីបូ>

<ទុកអោយបងប្អូនគេនិយាយគ្នាសិនទៅបងប្រុសចាំមករកគាត់ពេលក្រោយទៀតក៏បានដែរនៅពេលនេះក៏អត់ប្រយោជន៍ដែរ>

<ហឹក ក៏បានដែរ>

<តោះយើង>

<ឈប់សម្ដែងបានហើយ>ក្រោយពីឃើញពីរនាក់បងប្អូនគេចេញទៅបាត់ចាន់ក៏និយាយឡើង

<ចាន់និយាយពីអីបងមិនយល់>អ្នកជាបងក៏ប្រឹងធ្វើជាសម្ដែងបន្តទៀតទងដែរដឹងហើយថាប្អូនគេចង់មានន័យពីអ្វី

<ខ្ញុំជាប្អូនបងហេតុអ្វីក៏ខ្ញុំមិនដឹងចរិតរបស់បងនោះដែលបងនិយាយមកអម្បាញ់មិញនេះជាការសម្ដែងប៉ុណ្ណោះខ្ញុំមើលដឹង>មែនហើយចាន់គេមើលដឹងតាំងពីដំបូងថាបងប្រុសគេគ្រាន់តែនិយាយកុហកប៉ុណ្ណោះព្រោះគ្រូពេទ្យបានប្រាប់គេច្បាស់ហើយថានាយមិនបានប៉ះទង្គិចខួរក្បាលដល់ថ្នាក់ត្រូវបាត់បង់ការចងចាំទេ