Yıldız Kayması

Bir Yıldız Daha

Gökyüzündeki yıldızları izlerken, Kuzey telefonundan bir şarkı açtı. Melodik notalar, sessiz gecenin içinde yankılanmaya başladı. Birlikte, yıldızların altında, şarkının ritmiyle birlikte gökyüzünü izledik. Sessizliği sadece şarkının melodisi bozarken, bir yıldız daha kaydı. Kuzey parmağıyla gökyüzünü işaret ederek, "Bak, yıldız kaydı." dedi. Gökyüzündeki o kısa anı paylaşmanın getirdiği huzurla konuştuğumuzda, içimdeki belirsizlik biraz daha hafiflemiş gibi hissettim. Yıldızların altında, sessiz gecede, Kuzey'in yanında olmanın verdiği sıcaklıkla kendimi daha da rahat hissediyordum.

Kuzey gökyüzüne bakıp, "Sen nasıl yıldız kayması görmedin bunca zaman?" dedi. Gökyüzündeki o anın güzelliğini paylaşmanın heyecanını taşıyan bu cümle, gülüşmelere ve daha samimi bir atmosfere yol açtı.

Nefes alıp verdim, "Böyle güzel bir şeyi göreceğimin ihtimalini kendime vermedim," dedim.

Gülümsedi, "Biliyor musun, bu benim için oldukça sıradan bir durum. Çok kez yıldız kayması gördüm," dedi. "Her biri farklı bir hikayeye sahip gibi. Birazcık romantik, birazcık mistik... Ama bu gece, seninle birlikte bir yıldız kaymasını izlemek gerçekten özel oldu iki gün önceki de öyle tabi."  bana dönüp heyecanla ekledi, "Sen hiç uydu treni görmemişsindir değil mi?" dedi. O an benim için tam bir sürpriz olmuştu ve merakla, "Uydu treni mi? Nasıl bir şey?" diye sordum. Kuzey'in heyecanlı anlatımıyla, gökyüzündeki başka bir güzellikle tanışmak üzereydim.

Kuzey, heyecanlı bir şekilde konuşmaya başladı: "Uydu trenleri, atmosferin yüksek katmanlarında, genellikle güneş ışığını yansıtan yapay uyduların dizilimi olarak ortaya çıkar. Geceleri, bu uydular düşük yörüngelerinde yavaşça ilerlerken, parlak bir iz bırakırlar. Bu izler, sanki bir tren gibi gökyüzünde ilerliyormuş gibi görünür."

"Gökyüzündeki yıldız kaymalarından farklı olarak, uydu trenleri genellikle daha parlak ve düzenli bir hizada ilerler. Özellikle açık bir gecede, bu görsel şöleni izlemek gerçekten etkileyici olabilir. İnsanlar bazen bu trenleri takip edip kaç tanesini sayabildiklerini paylaşırlar."

Kuzey'in anlatımıyla, gökyüzündeki bu güzellikle ilgili birçok detayı öğrenmiş oldum.

Kuzey'in gökyüzüyle ilgili anlatımını dinlerken gülümsedim ve "Senin gökyüzü hakkında çok şey bildiğini bilmek güzel," dedim. Kuzey de gülerek, "Evet, gökyüzü benim için gerçekten özel. İnsanın içindeki küçük çocuğu canlandırıyor, her seferinde büyüleniyorum," diye karşılık verdi. Gökyüzü altında, yıldızların parlıyor olması  o anın güzelliğini daha da arttırıyordu.

...

Gökyüzündeki yıldızları ve Kuzey'in anlatımlarını dinlerken, o anın içinde kaybolmuş gibi hissettim. Gözlerim, o huzurlu atmosferin etkisiyle yavaşça kapanmaya başladı. Uykuya dalmanın eşiğinde, Kuzey'in anlatıları ve gökyüzündeki yıldızlarla dolu bir dünya içinde kayboldum.

Kuzey, hafifçe beni dürttü ve şaka yollu bir şekilde, "Burada uyuyamazsın, sabaha karşı güneşin ışıkları doğrudan gözüne vuracak," dedi. O anki esprili tavrı beni güldürdü. Nazlı bir tavırla , "Ama ben şu an tam burada uyumak istiyorum."

Kuzey, "Kızım, manyak mısın? Sabah işe gideceksin." diyerek izin vermediğini tekrar belirtti.

Büyük uğraşlarla sonunda şezlonglardan kalktık ve eve doğru yürümeye başladık. Yolda, sessizlik içinde, kendi düşüncelerimize dalmış bir şekilde ilerliyorduk. Eve girdiğimizde, "İyi geceler" diyerek ayrıldık ve o yukarı odasına çıkarken ben sadece gülümsedim. Odama doğru yönelirken, içimde hala o gece yaşananlar ve belirsizlikle ilgili karmaşık duygular vardı.