SAVE ME, KUYA

CHAPTER FOUR

KABANATA 4

(Trigger warning, mention of abused and self harm)

"Mom? Ate Myrna? Are you there?"

I didn't eat anything. I'm so hungry. Apat na araw na akong nakakulong sa kwarto na'to.

I regret. I regret having fun, tas ganito ang mangyayari. I didn't expect this to happen. Kinulong ako ni mommy sa kwarto, without anything, without my phone, my laptop, without food.

"Ate Myrna?!"

Walang sumasagot, nagugutom na ako. Sumilip ako sa bintana, umaasa na makikita si Kiko pero wala siya dun. I'm so hungry.

"Ate Myrna! Nagugutom na po ako!"

Narinig kong bumukas ang gate, si mommy, umalis na. Wala ang ibang mga katulong dahil nag uwian sila dahil sabado ngayon, si ate Myrna lang ang maasahan ko.

Nahiga nalang ulit ako sa kama ko, nilulunok ang laway ko. I need water to dehydrate. I heard footsteps kaya dali dali akong lumapit sa pinto at nagkakatok.

"May tao ba jan!? Please nagugutom na ako!"

Ate Myrna, please buksan mo na to.

"No one's home"

Narinig ko ang boses ni Kuya Christ! Katok ako nang katok sa pinto para buksan niya.

"Kuya! Buksan mo ko please, nagugutom na ako!"

"Kuya please!!, i need your help!"

Ilang minuto pa wala na akong naririnig na kaluskos sa labas. He left me. Again.

Without any hope, i sat down beside my bed. I felt my stomach aching. Wala na nga akong kinakain, umiiyak pa ako. I taste my tears. I only have my tears.

Ang sakit sakit na ng tiyan ko. Palubog na ang araw. Pauwi na si mommy right? Pakakainin na ba niya ako? Hanggang sa gumabi na, wala parin si mommy. Wala si Ate Myrna.

Mamamatay na ba ako? Just because of that lie? Because of this st*pid consequences? I taste my tears again. I can't feel my hand touching my face. Nanginginig na ako.

Kinuha ko ang notebook ko saka nagsulat dito. Ayokong mamatay na hindi nagsasabi sa kanila na mahal na mahal ko sila. My hand is shaking, i can't right properly.

"Dear Mommy

I'm... so sorry..... I love y-"

I can't feel my nerves. I'm dying. I can't write anymore. Binitawan ko ang ballpen ko. I can't bear this anymore.

"S-should i-i end m-my life?"

With full of strength and courage, binuksan ko ang bintana at tumayo dun.

Kuya Christ doesn't like me. Dad died because of me. Mommy didn't love me anymore. I have no one to hold on to. I didn't want this. I'm just a victim.

I'm so sorry....

Im really... really... sorry....

"Aera!"

Napahawak ako sa frame nang bintana nang marinig ang sigaw ni Kuya Christ. Not because I want him to stop me. It's because I want him to see how I end my life with these things he caused.

"I'm sorry kuya if hanggang ngayon hindi mo parin ako tanggap"

Bibitaw na ako.

Ayoko na.

Thank you for 10 years. They let me feel how to live a true life in 10 years. And I'm glad.

Naramdaman ko ang pag hawak niya sa kamay ko at inalalayan akong bumaba. Now what? Why he did this? He don't like me diba....