Missing daughter of a mafia boss

Zauroczenie? Nie...Pustka i cierpienie# 14

The story of the mafia family will continue...📚

Nie wiem, co przyniesie jutro, ale czuję, że muszę się zmienić. To doświadczenie w szpitalu, rozmowy z ojcem i Nicholasem otworzyły mi oczy na wiele rzeczy. Odkąd pamiętam, życie było dla mnie wyzwaniem, które starałam się przejść na własnych zasadach. Wydawało mi się, że mogę wszystko kontrolować, że mogę znieść ból i porażki, nie zważając na konsekwencje. Ale teraz, kiedy leżałam w szpitalnym łóżku, otoczona białymi ścianami i szumem aparatów, zrozumiałam, że życie to nie tylko walka, ale także umiejętność proszenia o pomoc.

Z każdą chwilą, którą spędziłam w tym szpitalu, zaczynałam dostrzegać, że nie jestem sama. Byli ludzie, którzy się o mnie troszczyli. Mój ojciec, chociaż czasem surowy, zawsze był przy mnie, gotowy wybaczyć i zrozumieć. Nicholas, mój brat, był nieocenionym wsparciem, nawet gdy nie zawsze wiedział, jak mi pomóc. W tym momencie zdawałam sobie sprawę, że miłość i wsparcie, które otrzymuję, są na wagę złota.

Po wyjściu ze szpitala postanowiłam, że muszę zająć się sobą. Wiedziałam, że muszę zmienić swoje podejście do życia i do samej siebie. Moje zdrowie psychiczne i fizyczne stało się priorytetem. Postanowiłam ograniczyć stres, zadbać o swoją psychikę i znaleźć zdrowe sposoby na radzenie sobie z emocjami. Wiedziałam, że nie mogę dłużej uciekać w narkotyki ani ignorować swoich problemów. Muszę stawić czoła wszystkim demonom, które przez lata mnie dręczyły.

Zaczęłam od małych kroków. Wprowadziłam do swojego dnia medytację oraz ćwiczenia oddechowe. To były proste rzeczy, ale dawały mi poczucie kontroli i spokoju. Z czasem wróciłam też do sportu, który zawsze był dla mnie formą odskoczni. Boks stał się nie tylko sposobem na odreagowanie, ale także na zbudowanie pewności siebie. Z każdym treningiem czułam, jak moja siła fizyczna i psychiczna rośnie.

Kiedy nadszedł czas, aby zobaczyć wyniki egzaminów, moje serce biło jak oszalałe. Siedziałam w salonie z Rosie i Nicholasem, trzymając w dłoniach kartkę z wynikami. Choć czułam strach, wiedziałam, że niezależnie od tego, co się stanie, nie jestem już sama. Miałam wsparcie, które było dla mnie bezcenne.

Kiedy w końcu otworzyłam kopertę, poczułam, jak adrenalina przepływa przez moje ciało. "A!" - krzyknęłam, nie mogąc uwierzyć własnym oczom. Rosie zerwała się z miejsca i zaczęła skakać z radości. Nicholas uśmiechnął się szeroko, a ja poczułam, że wszystkie moje wysiłki się opłaciły. To był moment, który utwierdził mnie w przekonaniu, że mogę osiągnąć wszystko, co sobie zaplanuję.

Jednak równocześnie z radością przyszły myśli o przyszłości. Wiedziałam, że to tylko początek. Miałam jeszcze wiele wyzwań przed sobą, ale teraz byłam gotowa stawić im czoła. Chciałam studiować psychologię, aby pomóc innym, którzy czują się zagubieni tak jak ja kiedyś. Chciałam być głosem dla tych, którzy nie potrafią się odezwać. Przeszłość była częścią mnie, ale nie definiowała mnie.

Mój nowy rozdział zaczynał się teraz. Z każdym dniem stawałam się silniejsza, bardziej świadoma i gotowa na wszystko, co życie ma do zaoferowania. I choć wiedziałam, że nie zawsze będzie łatwo, to wreszcie byłam gotowa na tę podróż. Nie mogłam się doczekać, by zobaczyć, co przyniesie przyszłość.