We are a protector// TAEKOOK

3

Onun önerisiyle gözlerim kocaman açıldığında, hayatın bana bugüne kadar çekmediğim acıları birer birer getirdiğini düşündüm.Yoongi benden farklı olarak sıkılmış bir tepki vermişti. Taehyung'un bu bencil karakterine alışmış olmalı.Böyle bir adamla nasıl hâlâ arkadaş olabiliyordu ki?

"Taehyung dostum, işe geç kaldın, kalk hadi."

Yoongi onu susturmaya çalışırken yüzümdeki şok hala geçmemişti.Bana bir dilenciymişim gibi bakıyordu.İşte bu benim gururumu incitmişti. Sonuçta buraya kendi isteğimle gelmemiştim, hapse girmemek ve Hana'yı kaybetmemek için bunu yapmaya mecburdum.Fırsat bulduğum anda buradan gidecektim zaten.

"Bugün işe gitmeyeceğim." Taehyung gözlerini kısıp kollarını göğsünün üzerinde çaprazlarken konuştu."Dinleneceğim." Diye Taehyung söylemiş, yemeğini yemeye başlarken Yoongi gözlerini devirip bana dönmüştü.

"Boş ver onu Jungkook, yemeye devam et."
Yoongi'nin sakinleştirici sözlerini görmezden gelerek ayağa kalktım. Zaten Hana yemişti, önemli olan da buydu. Ben yemesem de olurdu.Artık o adamla aynı masaya oturmak istemiyordum.Bu küçümseyici bakışlar dayanılmazdı.

"Afiyet olsun, biz tokuz."
Kalktığımda Taehyung'un o dalga geçen gülüşü sinirlerime dokunmuştu.Ve sözleri de bakışları kadar alay doluyken konuşuyordu "Sanki kendi evindeymiş gibi konuşması çok komik."

Söylediklerine göre kaşlarım çatılmış, kalbimde ona karşı söylemek istediğim binlerce kelime oluşmuştu.Ona karşı içimde bir nefret duygusu vardı artık.

"Taehyung! Kapa çeneni!"
Yoongi aniden yumruğunu masaya vurduğunda Hana arkama saklanmış, hemen gözlerim panik içinde ona doğru fırlamıştı. Gözyaşları ıslak kirpiklerinin dibinden akıyordu.Meleğimi korkuttular diye düşündüm. Tanrım neden beni böyle bir yere getirdin ki?

"Sana burada bulunmanın nedenlerini söylersem yaptıklarından bin kez pişman olursun!"

Yoongi tekrar bağırırken, Hana'nın kolundan tuttum ve titremeye başlayınca diğer odaya doğru yürüdüm.Er ya da geç bu nedenleri öğrenmem gerekiyordu.Kötü bir şey olup olmadığını bile bilmiyordum.Ya benden, bizden intikam almak istiyorsa?

Koridordan bize verdiği odaya doğru ilerlerken sesleri artık duyulmuyordu.Tatlı kıza hızla sarılırken başını boynuma koymuş ve ağlamaya devam etmişken, hıçkırıkları beni bin yerden bıçak gibi delmişti.Onun böyle ağlamasını görmekten nefret ediyordum. Onun her zaman mutlu olmasını ve gülümsemesini istiyordum.

Gülümsemesi Jimin'inkine benziyordu..

"Sakin ol bebeğim. Ne olursa olsun bugün gideceğiz. Kimse bizi bulamayacak. Polis bile."

Alçak bir ses tonuyla konuşurken, rahatlatıcı bir şekilde sırtını okşadım.

"Nereye gidiyoruz?"

Ben de bilmiyordum. Tek bildiğim bir yere kaçacağımızdı.Hana'nın o şiddeti bir daha görmemesi için hayatta kalması için her şeyi yapmaya hazırdım.Evet, bu dünyada insanlık o kadar ölüydü ki.

"Muhtemelen güzel bir yere gitmeliyiz. Orada kötü insanlar olmayacak. O yüzden ağlamamalısın, enerjini dolu tutmalısın. Tamam mı?"

Kafasını salladığında ona gülümsedim. Gülüşümün altında binlerce acı saklıydı.Her zaman gizli kalacağından emindim. Sorunumu dinleyecek kimsem var mıydı ki? Hayır yoktu.Ve ben bu yalnızlığa mahkumdum, bunu sonsuza kadar hak etmiştim.

Odanın kapısı çalınca kendimi toplayıp ayağa kalktım. Hana refleks olarak arkama geçtiğinde Yoongi içeri girdi. Rahatlatıcı gülümsemesiyle Hana'ya baktığında onun bu iyi davranışını anlamaya çalışıyordum.Tanrım neydi o sebepler, delirmek üzereydim artık.

"Jungkook konuşalım mı?"

Bence de konuşmalıydık. Artık her şeyi öğrenmem gerekiyordu."Her şeyi anlatmanın zamanı gelmedi mi sence?"

O gidip odadaki küçük koltuğa oturduğunda ben de karşısına oturdum. Gözlerimi kısıp onu beklerken derin bir iç çekti.Bu bir cesaret nefesiydi.

"Taehyung'a aldırmayın. O biraz bencil." dedi endişeyle boynunun arkasını kaşıyarak.

"Biraz mı?" Kaşlarım çatıldığında gülüşünü anlayamadım. Görünüşe göre zihinsel olarak rahatsız olan ben değil, onlarmış.

"Neyse, bırak şunu. Asıl meseleye geçelim." dedi ve devam etti "Yani en iyi arkadaşın Jimin'i kastediyorum."

İsmi duyunca göz kapaklarım titrerken oturduğum yerde huzursuzca kıpırdandım.Kötü bir an, tüm güzel anıları bir sel gibi silip süpürmüştü.Ancak son anlar zihnimde yeniden yaşarken, zaman durmuş gibiydi.Sesini yeniden duyuyorum..Benim yüzümdendi.

"Hey? Beni duyabiliyor musun?"

Aniden yanıma gelen Yoongi'nin yanımda durduğunu ve onun endişeli bakışına tanık olduğumu görünce şok oldum.Az önce yüz yüzeydik, ne zaman yanıma geldi?

"Jungkook, iyi misin?"

Elleri omuzumu yakaladığında irkilerek ayağa kalktım. Oda gözlerimin önünde dönüyor, kulaklarım çınlıyordu.Bir şeyler söylüyordu ama anlayamıyordum.

Jimin öldü..Partinizde hayatını kaybetti. Ve sen sarhoş bir halde, sanki bu anı kutluyormuşçasına eğleniyordun.

"Kendine gel!" Yoongi aniden bağırırken ellerimle yüzümü kapattım hemen.Gözlerimden akan yaşlar tenimi ateş gibi yakıyor, günahlarımı yıkayıp, temizlemek istiyordu.

Yoongi şüpheleniyordu belki de bu yüzden sessizce ağlamamı izliyordu. Ya da gerçekten teselliye ihtiyacım vardı.

"Lütfen beni yalnız bırak." dedim sessiz inciler gözlerime dolarken."Biraz hava almak için dışarı çıkmak istiyorum." ve ben mırıldandığımda gözleri keskindi. Bana inanmazdı, bunun bir rol olduğunu düşünürdü.

"Çıkmana izin verilmiyor. Bu evden ayrılamazsın."

Bulanık görüşümle ona baktığımda sinirlendim. Bana haksızlık ediyordu.

"Beni burada tutsak olarak tutmak ne kadar doğru?!" Kendime hakim olamayınca bağırdım.Gözlerini devirdi, "Bir çocuğu kaçırdığın ne kadar doğru, Jungkook?" dedi rahat bir ses tonuyla.

Gözlerim kısılırken bu sefer akan yaşlar sadece öfkedendi.Bu eve daha önce gelmemeliydim. Gelmiş olsam bile bu fırsatı aleyhime çevirmem gerekirdi.

"Ve sen, Polis Min Yoongi, bu suça ortak olarak çocuğu kaçırmama yardım ettin.Şu anda sen de benim kadar suçlusun."

Sözlerimin sonunda güldüğünde aslında artık onun gerçek yüzünü görebiliyordum."Taehyung hiçbir şey bilmiyor.Yani bu meselede onun parmağı yoktur. Bu yüzden masumca polise ihbarda bulunabilir. O zaman kimseye bir şey kanıtlayamazsınız ve çocuk anında yetimhaneye teslim edilir."

______________________________

YOOONNGIII😫😫